wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 589 | WYNIKÓW
Księżniczka
Mam koleżankę, która zachowuje się jak księżniczka i wszyscy tak ją traktują. Rządzi całą klasą, wszyscy chcemy się z nią kolegować. Ma grupkę poddanych chłopaków, którzy dokuczają osobie, którą im wskaże. Od pewnego czasu bardzo mi dokucza, napuszcza kolegów, by mnie wyśmiewali. Wczoraj zadzwoniła, że pojedziemy razem na rolki, a potem nie przyszła, dzwoniłam, śmiała się ze mnie, że wcale się tak nie umawiałyśmy. Znalazłam ją, krzyczałam, że kłamie, co ją tylko rozbawiło. Nie wiem, co robić, boję się jej, chcę się z nią kolegować, bo inaczej nie będę miała życia w klasie, na osiedlu.
12-latka
Rusz do przodu
Rozstałam się z chłopakiem. Mam wrażenie, że nie umiem życzyć teraz innym ludziom dobrze. Wszędzie doszukuję się odpowiedzi na pytania: "Dlaczego oni mają lepiej? Dlaczego u mnie nic się nie zmienia? Dlaczego im się udaje? Dlaczego oni są szczęśliwi? Dlaczego on jest szczęśliwy już z inną?” Mam wrażenie, że wciąż nie umiem byłemu chłopakowi wybaczyć i taka jestem na siebie zła, bo przez to mam wrażenie, że stoję w miejscu.
Licealistka
Kontrast dwóch światów
Pracuję w kilku drużynach harcerskich. Zorganizowaliśmy z drużyną imprezy na ogromną skalę, wzbudzając podziw dorosłych. Harcerstwo jest chyba najlepsza rzeczą, która mnie w życiu spotkała. No i oczywiście dziewczyny - z którymi można chodzić 40km dziennie, z którymi można poświęcać czas na wychowanie następnego pokolenia, nie dostając w zamian złamanego grosza, śpiewać przez całą noc, które nie mają żadnego problemu z tym, że się nie pomalują, że śpią w śpiworze na ziemi, że nie ma co jeść przez dwa dni, które mają do siebie olbrzymi szacunek a mimo to (dla wielu jest to paradoksalne) wygłupiają się z chłopakami cały dzień, albo że w ciągu całego tygodniu jako komenda zlotu śpimy niecałe 12 godzin i kiedy już nikt nie kontaktuje z rzeczywistością wciąż potrafimy się śmiać
17-latek
Krąg przyjaciółek
Przyjaźniłyśmy się od początku szkoły. Niestety, w tym roku przyjaciółka coraz częściej rozmawia z inną dziewczyną. Nawet pytałam, czy jeszcze jesteśmy przyjaciółkami. Powiedziała, że tak, ale mi jest smutno, gdy one gadają, gdy mają swoje sprawy. A może to ja mam zerwać naszą przyjaźń?
Szóstoklasistka
Osamotniona i zmartwiona
Chodzę smutna, modlę się i staram się dostrzegać plusy, których jest niewiele. Nauczyciele są mili, zwłaszcza wychowawczyni, ale poziom bardzo wysoki i boję się że sobie nie poradzę, chociaż uczę się bardzo dobrze. Mam wrażenie, że się rozchoruję, jeśli sytuacja się nie poprawi. Tęsknię za przyjaciółką, która poszła do innej szkoły. Byłam świadoma, że klasa nie będzie idealna, ale to jest istny koszmar. Chłopcy są bezczelni, chamscy i bardzo wredni, a dziewczyny to typowe divy i landryny. Cała klasa praktycznie jest z jakiejś tam szkoły, więc się znają i trzymają " sztamę" . Niestety, ale z dziewczynami nie nawiązałam dobrego kontaktu mimo mych starań. Boję się samotności. Tak pięknie dogaduję się w grupie parafialnej pro live, tam są wspaniali ludzie. A w klasie dziewczyny już krzywym okiem spoglądają na mój krzyżyk i coś tam komentowały.
Gimnazjalistka
