wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 807 | WYNIKÓW
Chorobliwa zazdrość
Mam bardzo dobrego chłopaka, ale nie jestem jego pierwszą dziewczyną. Męczy mnie okropna zazdrość. Nie mogę myśleć spokojnie, że poprzednia dziewczyna chodzi może niedaleko, że mogą się spotkać, rozmawiać. To ja ciągle wywołuję kłótnie, ciągle wyobrażam sobie, że zbliża się rozstanie i czuję, że to jest złe, ale nie potrafię nad tym zapanować.
18-latka
Halo, Boże, to ja!
Ciężko jest mi wyobrazić sobie Boga. A bez tego ciężko jest mi się do Niego
zwracać. Jeżeli z kimś rozmawiam, to widzę Go, wiem gdzie on jest. A modlitwa to przecież rozmowa. A ja nie wiem, do kogo mówię. Tak samo podczas Namiotu Spotkania. Podstawowym punktem jest uświadomić sobie, że Bóg będzie do mnie mówił. A ja nie potrafię.
Dociekliwa
Nieustanna krytyka
Czy można kogoś kochać i jednocześnie nienawidzić? Chyba można, skoro tak czuję do mojej mamy. Jestem bardziej podobna do taty, a że oni często się kłócą, to ja się w sumie nie dziwię. I dałoby się to wszystko znieść, gdyby nie to, że moja mama ma te cechy, których ja nienawidzę. Cały czas ocenia ludzi, których nie zna, potępia wszystko, co robię. Kiedy chcę się zaangażować w coś co lubię, co mnie ciekawi, ona zamiast mnie wspierać to tylko wmawia mi że to głupota i że mi się nie uda. Szybko krzyczy, a kiedy się z nią nie zgadzam, to się obraża. Gdy wreszcie milczę, to też źle. Ciągle słyszę: „nie dyskutuj, nie pyskuj”. Marzy mi się, by chociaż raz mnie wsparła.
Smutna 13-latka
