wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1548 | WYNIKÓW
Zmiana nastawienia
Od dawna podobała mi się szkolna koleżanka. Próbowałem jej to pokazać, ale ona mnie zdecydowanie odrzucała. Było mi przykro, ale nie odpuszczałem. Ponieważ jednak kpiła ze mnie, mówiła, że nie jestem w jej typie, nie podobam się jej, udało mi się wybić ją sobie z serca i głowy. A tu nagle ona zaczyna się do mnie ślicznie uśmiechać, pokazuje, że mnie lubi. Czy jest możliwa taka zmiana?
Gimnazjalista
Czy tylko straszą?
W tym roku szkolnym, doszedł do mojej klasy pewien chłopak. Z początku denerwowało mnie, że się przechwala i wszędzie musi być pierwszy. Teraz nawet go polubiłam. Jednak mało kto w klasie go lubi. Dowiedziałam się, że
chłopcy z mojej klasy chcą do niego podejść i porządnie go zbić. Powiedziałam to koleżance, ale ona nawet się tym nie przejęła. Ponieważ ta wiadomość nie jest to pewna, więc na razie nie robię nic.
Piątoklasistka
Jak do niej zagadać?
Prawie każdy dzień przynosi okazję, by do niej zagadać, ale brakuje mi odwagi. Potem wściekłość mnie wprost roznosi, obiecuję sobie, że następnego dnia, jeśli tylko będzie okazja, coś do niej powiem. I…znowu nic. Zbliżają się andrzejki, poproszę ją do tańca. No i moje marzenie, by zaprosić ją na nasz szkolny bal. Dzisiaj wpadliśmy prawie na siebie wychodząc ze szkoły, ale nie zdobyłem się na odwagę. Idę grać na gitarze, może to mnie uspokoi.
Szóstoklasista
Klasowe afery
Ostatnio razem z przyjaciółką zauważyłyśmy, że nie umiemy dogadać się z innymi dziewczynami. Są takie żałosne. O wszystko się czepiają, komplikują i zanudzają. Na początku roku szkolnego zaczęli dokuczać nam koledzy z klasy. Byłyśmy złe do czasu, gdy zaczęły się problemy z dziewczynami. Teraz zauważyłyśmy, że oni są nawet fajni. Zaczęłyśmy spędzać z nimi czas, dziewczyny wymyśliły sobie znikąd, że się w nich podkochujemy, przez co sytuacja jest troszkę napięta. Co robić?
Nastolatki
Ranking strachów
Jest tylko jedna rzecz, której zawsze trzeba się bać. Może znacie żart o Jasiu, który nie chciał rano wstać do szkoły. Mama próbuje wyciągnąć go z łóżka, a on protestuje:
– Nie! Nie chcę, nie pójdę do szkoły!
– Jasiu, zaczął się rok szkolny – tłumaczy mama.
– Nie chcę! Dzieci się tam ze mnie śmieją.
– Ale Jasiu, musisz – nalega mama.
– Nie pójdę – upiera się Jasiu.
– Ale Jasiu, to twój obowiązek, przecież jesteś dyrektorem tej szkoły.
Czy są szanse?
Koleżanka ma starszego brata, którego bardzo lubię, może nawet więcej. On jest mądry, onieśmiela mnie. Ja go chyba też, bo często odwracał głowę na szkolnym korytarzu, gdy wariowałam w dziewczynami. Zaczęłam z nim pisać i to są świetne rozmowy. Ale na żywo się wstydzę. Ostatnio coś mnie podkusiło i z koleżankami pisałyśmy do niego głupoty. Był cierpliwy, nie obraził się. Tak bym chciała mieć u niego szanse na coś więcej.
14-latka
