wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2695 | WYNIKÓW
Domatorka
Nie mam siły do samej siebie ani do rodziców. Wiem, że chcą dla mnie jak najlepiej, ale z jedną sprawą nie umiemy się dogadać. Od końca zerówki do szóstej klasy jeździłam na obozy letnie. W pewnym momencie nie mogłam znaleźć takiego, który by mnie zainteresował, a teraz odechciało mi się na nie jechać. Mam też kłopoty z integracją, zwłaszcza z dziewczynami. Dlatego powiedziałam, że nie pojadę. Tata zaproponował wyjazd z rodziną, ale ja nie dogaduję się z kuzynami. Obawiam się, że rodzinka i tak mnie wyśle, może nawet bez mojej zgody. Co powinna im powiedzieć i jak? Przecież mam pomysły na lato. Ćwiczenie szkicowania, próbowanie pisania książki, spacery po okolicy. Poproszę o jakąś radę.
Mało przyjacielska 14-latka.
Nie znają Boga...
W mojej klasie prawie wszyscy chodzą na religię, mówią różne mądre rzeczy, kiedy katechetka o coś zapyta, ale na tym się kończy. Może oprócz dwóch dziewczyn, nikt nie bierze Boga na serio. Po prostu nikt im nigdy nie pokazał, jak wywalone w kosmos może być życie chrześcijanina. I to nie jest wcale ich wina. Lubię ich i oni mnie, ale oni piją i palą (nie tylko papierosy), a ja nie, i jednocześnie wszyscy doskonale wiedzą, że nie ma takiej opcji, żeby mnie do tego namówili. Podczas przypadkowego spaceru przegadałem sporo czasu z klasową koleżanką, którą razi klasowe pijaństwo i palenie, ale ona ma zakodowane, że Bóg to średniowieczne zabobony i że to jest jedna wielka lipa i rozumiem ją, bo nie wszyscy mieli tyle farta w życiu, żeby trafić między ludzi, którzy im pokażą wiarę. Ciężko z nią w ogóle rozmawiać o Bogu - no taki ma już charakter, po prostu uważa to za bzdury. Ale chciałbym jakoś pokazać jej, że się myli w kwestii wiary, że Bóg jest life-changing i że jest nie-potrafię-znaleźć-takiego-określenia-bo-jest-za-fajny. Tylko jak z nią pogadać, skoro zawsze siedzi z koleżanką?
Licealista
Proste rozwiązanie
Jestem osobą bardzo spokojną, życzliwą, nie miałam nigdy wrogów, dobrze się uczę. Ostatnio jedna z koleżanek wyraźnie coś do mnie ma. Wiem, że źle nastawia do mnie inne osoby, że mnie obgaduje. Unika mnie, ale ja czuję jej niechęć. No i wzrasta i we mnie coraz większa niechęć przechodząca powoli w nienawiść. Żyłam spokojnie, póki ona nie zaczęła mieszać. Chciałabym się jej pozbyć z klasy.
Gimnazjalistka
Zagubienie w uczuciach i myślach
Obawiam się, że będę taką osobą, która na siłę szuka sobie kogoś. Chciałabym móc wreszcie poczuć, jak to jest, w końcu ten wiek tak ma, ale obawiam się, że mogę przez tę niestabilność zranić kogoś lub samą siebie. Być może jest to spowodowane tym, że rok temu myślałam, że wreszcie sie w kimś zakochałam. Ponad dwa lata lubiłam tego chłopaka 'tak bardziej'. Dowiedziałam się, że umawia się z moją przyjaciółką i wszystko prysło. Po kilku miesiącach pojawił sie ktoś inny, naprawdę wartościowy chłopak. Przeraża mnie moja niestabilność. Mam wrażenie, że zachowuję się nielojalnie wobec poprzedniego uczucia.
Nastolatka
Najnowsze w serwisie
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
- Usłysz Biblię
- Pan Jezus wie, jakie jest ciastko
- Mała droga do nieba
Najpopularniejsze
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- A co ja z tego będę miał?
- Załącznik #9021172
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
