wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5742 | WYNIKÓW
"Uczulenie" na gimnazjalistów
Od niedawna mam „uczulenie na ludzi”. Głównie chodzi mi tutaj o gimnazjalistów. Np. jeśli na ławce siedzi kilku gimnazjalistów, a ja tamtą drogą idę np. do sklepu, to wolę iść dłuższą drogą niż przechodzić
koło nich. Jeśli już koniecznie muszę przejść, to jestem strasznie spięta. Przypuszczam, że tak mi sie dzieje dlatego, że 2,3 lata temu często mnie wyzywano. Nie wiem już, jak się z tego ''wyleczyć''.
Prawie 12-latka
Co jest między nami?
Znamy się od lat, zawsze się lubiliśmy. W ostatnim roku wszędzie chodziliśmy razem, rozmowy bez końca, dużo śmiechu, ale też poważnych rozmów. Znajomi uważają nas za parę. Ale oficjalnie nią nie jesteśmy. Jakoś się obawiam, że pewnego dnia on o to zapyta, a ja nie znam odpowiedzi. Wydaje mi się, że jest idealnym przyjacielem, ale czy kimś więcej? Nie wiem.
Licealistka
Raczej z mamą
Nie rozmawiam w zasadzie z nikim, tylko z jedną przyjaciółką. Oprócz niej to czas spędzam z mamą. Jest mi żal, gdy widuję w sklepach roześmiane dziewczyny. Ja chodzę raczej z mamą. Wiem, że jest głupie, ale co mam zrobić? Jestem chyba nieciekawa, nie mam tematów do rozmów, boję się ciszy w rozmowach. A chłopaka to na pewno nie będę nigdy miała.
Licealistka
Źle ulokowane uczucie
Jestem jedną z najlepszych uczennic w klasie. Niestety, zauroczyłam się w najgorszym uczniu, do tego drugorocznym! To źle ulokowane uczucie nie chce przejść. On na mnie nawet nie spojrzy, pewnie uważa za kujona. On się nie uczy, jest wulgarny, odzywa się chamsko do nauczycieli. No i co ja mam robić, jak mu powiedzieć, że się w nim zakochałam?
13-latka
Męcząca zazdrość
Koleżanka przed sprawdzianami mówi, że na pewno dostanie 2 a ja 5 itd. A kiedy się okazuje, że mam lepszą ocenę od niej, nie odzywa się do mnie. Gdy wygrałam konkurs, jak ona prorokowała, to zgłosiła nauczycielce, że moja ocena nie była zgodna z regulaminem. To nie była prawda. Niby jest moją koleżanką ale jej zachowanie mnie denerwuje! Dlaczego tak się zachowuje?
Różna wrażliwość
Koledzy ze mnie szydzą w okropny sposób, bo niby są nadmiernie uprzejmi, wręcz jakby byli mną zainteresowani, ale to wielka kpina i szyderstwo. Inna z koleżanek powiadomiła wychowawczynię, ale wybronili się, no teoretycznie nic złego nie robią. Jestem już kłębkiem nerwów, nie wiem, co robić. W dodatku katechetka powiedziała, że nie wolno nikogo nienawidzić, a ja już prawie nienawidzę.
Siódmoklasistka
Nęcąca zapachy
Samochodów tu mało, za to drzew mnóstwo. Zatrzymywałem się przy każdym, a one też. Podniosłem łeb i oto zorientowałem się, że dziewczynki mierzą grubość pni. Oprócz tego zachwycają się liśćmi, dyskutują na temat ich bajecznych kolorów i kształtów, wybierają najpiękniejsze, które babcia cierpliwie ładuje do torby. Ja szukam drzewa, przy którym zatrzymują się prawie wszystkie okoliczne psy, a one szukają najgrubszego pnia.
Dziewczyny chętnie pomogą
Postanowiłam zrobić ze sobą porządek. Byłam u dietetyczki, która dokładnie mi wyjaśniła, co i jak powinnam jeść. Mam nadzieję, że dzięki temu schudnę, bo mam nadwagę. Ale jest problem ubrań. Tata da mi pieniądze, ale ja nie umiem wybierać, nie znam się, co gdzie się kupuje, bo mnie to dotąd nie interesowało. Zabrakło mamy i nie radzę sobie z tym, a tata tym bardziej.
15-latka
Spojrzeć ludziom w oczy
Nie potrafię zaufać ludziom. Wydaje mi się, że każdy ocenia mnie krytycznie, że się ze mnie śmieje, szydzi ze mnie. Dlatego nie potrafię wymieniać z kimś spojrzeń, a już najgorzej, gdy spogląda na mnie chłopak. Starszy brat jest otwarty, ma tylu znajomych, a ja tylko kilka koleżanek. Tak bym się chciała otworzyć na ludzi, spoglądać na nich i odbierać ich spojrzenia bez stresu.
Maturzystka
Po co ten temat?
To on okazywał mi mocne zainteresowanie. Nie poprosił o chodzenie, niczego nie wyznał, ale jego zachowanie było jednoznaczne- przyjeżdża, przytula, jest miły, nawiązuje relację z moją rodziną, dobrze się u nas czuje. Po ostatniej wizycie pisaliśmy i bardzo zdenerwowały mnie jego aluzje na temat mojej nadwagi. Fakt, troszkę ciała mam, ale dużo ćwiczę. Zresztą, po co ten temat? Z jednej strony, może się martwi o mnie? Za niedługo ma studniówkę, może chce mnie zaprosić? Z drugiej strony, ja nie muszę się nikomu podobać, ważne ze sobie się podobam. To nie jest tak, że się zaniedbałam, tylko od leków. Ja już sama z tym sobie radze, sama ćwiczę i bez jego pomocy dam sobie z tym radę. Nie będę robić tego dla niego, ale dla siebie. Urwałam nasz kontakt, nie odbieram telefonów, chociaż żal i przykro.
17-latka
