wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5103 | WYNIKÓW
Odczuwam złość
Ostatnio ciągle czuję złość. Albo denerwuje mnie to , że drzwi się za szybki zamknęły, albo, że nie mam nic do jedzenia. Jednym słowem wszystko. Idę do szkoły, a tam to już szkoda słów - pełno fałszywych ludzi, z którymi trzeba jakoś żyć. Nie mówiąc już o idiotycznych zachowaniach kolegów, którym się wydaje, że są tacy zabawni. Są też fajne chwile, ale ich jest zdecydowanie za mało. Noszę w sobie to wszystko i nie mogę tego wyrzucić.
Nastolatek
Męczące wymówki
Często mam takie sytuacje (szczególnie w roku szkolnym), że koleżanki pytają się mnie, czy mogłybyśmy się umówić po szkole. Nie zawsze chcę się spotykać i przeważnie kłamię, że idę do cioci albo że mam korepetycje czy inne rzeczy. Nie mam odwagi powiedzieć, że nie mam ochoty. Boję się, że się na mnie obrażą. Chodzi o to, że nie chcę kłamać, ale też nie chcę żeby się na mnie ktoś obraził. Owszem zdarza mi się, że naprawdę nie mogę, ale przeważnie kłamię.
16-latka
Trudne trójki
Do mojej przyjaciółki przyczepiła się bardzo męcząca koleżanka, która mnie chyba nie lubi i próbuje nas rozłączyć. Wszędzie za nami chodzi, nie możemy pogadać, a do tego ciągle zaprasza moją przyjaciółkę na noc. A ona tego nie chce. Jesteśmy już zmęczone tą sytuacja. Po lekcjach obie mamy sporo zajęć, nie mieszkamy zbyt blisko siebie, więc nasz wspólny czas to szkoła. Przyjaźnimy się od przedszkola i nie zamierzamy tego zmieniać lub zakończyć. Nachalna koleżanka zatruwa nam życie.
11-latka
Dobry dzień
Dzisiaj w szkole miałam dobry humor tak na 50%. Jak przyszłam na WF, to koleżanka powiedziała "Cześć. Co tam u ciebie?". Odpowiedziałam, że dobrze i uśmiechnęłam się. Na siatkówce, gdy nie odbiłam
piłki, inna powiedziała na głos, że to wszystko moja wina. Że ja nigdy nie odbijam piłki. Ale się tym tak bardzo nie przejęłam. Na ostatniej lekcji siedziałam z inną dziewczyną i było fajnie. Na przystanku zawsze
stoję lub siedzę sama. Koleżanki śmiały się, może ze mnie?
Samotna
Rodziców nie zmienisz
W szkole jestem wesoły, zadowolony, ale ledwo wejdę do domu to zaczynają się pretensje ojca, jego krytyka, kary niewspółmierne do winy. Mama jest niby łagodna, ale przy ojcu tego nie pokaże. Rodzice, szczególnie tato, za nic nie pokażą, że cieszą się z tego, że jestem ministrantem, że jestem głęboko wierzący. Chcę zostać kapłanem, ale z rodzicami nie mogę o tym pogadać, ojciec raczej nie chodzi do kościoła, krytykuje księży. Jak go zmienić, skoro mam takie plany?
Nastolatek
Najpopularniejsze
- Ministranci ze Starej Wsi
- A co ja z tego będę miał?
- Bóg zaprasza na ucztę
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
