wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 459 | WYNIKÓW
Co ich zraża?
Wiązałam z gimnazjum wielkie nadzieje, ponieważ nigdy nie było tak, abym zawsze miała się do kogo odezwać, nie miałam przyjaciół, którzy chcieliby się ze mną spotykać i byliby ze mną cały czas. Idąc do gimnazjum, chciałam położyć temu kres. Wyzbyłam się trochę dawnej nieśmiałości. Robiłam wszystko w pierwszym tygodniu - starałam się być miła, wesoła, uśmiechałam się. Poznałam nawet jedną dziewczynę, wymieniłyśmy się numerami, usiadłyśmy razem. Dołączyły do nas dwie nowe koleżanki. Polubiłam je, ale jednak coś mi w nich przeszkadzało. Dowiedziałam się, że jedna pali papierosy. A moja pierwsza koleżanka tak się w nią zapatrzyła, że teraz wydaje mi sie, że traktuje mnie trochę niepoważnie, Chciałam ją odciągnąć od tej palaczki.. Zostaję trochę sama. Chodziłam najpierw z nimi wszędzie, ale już nie mam siły i same chyba nie .zwracają na mnie większej uwagi. Dołączają nawet do nich inne dziewczyny i rozmawiają razem. Nie wiem, czy się uda zaprzyjaźnić z kimś innym, bo większość zna się z podstawówki i ma parę. Zastanawiam się, co innych tak bardzo zraża do mnie
Rozterki na początek roku
Początek roku już się zaczął, a ja się zaczęłam trochę martwić. Prawdę mówiąc, klasę mam chyba w porządku, ludzie wydają się sympatyczni, przynajmniej niektórzy i ogólnie pozytywnie ich odbieram. W gimnazjum też miałam świetną klasę i naprawdę dobrych przyjaciół. Jednak jestem taką osobą, która nie pali, nie pije, nie imprezuje itd. Jestem z tego dumna, uważam, że żeby się bawić wcale nie potrzeba litrów wódki itp., ale mam u siebie osoby, które prowadzą taki tryb życia i boję się, że mnie nie zaakceptują. A lubię mieć dobre kontakty z innymi, bo wiadomo, to i poprawia humor i wtedy aż się chce chodzić do szkoły, gdy ma się też dla kogo to robić, nie tylko dla samej nauki. W dodatku, jestem spokojną dziewczyną, nie lubię imprez, bawię się w określonym towarzystwie, mam swoje poczucie humoru, które znają moi przyjaciele i które ich bawi....
Rowerowa pasja
Skończyłem I klasę liceum, bardzo dobrze się uczę, ale mam tylko dwóch przyjaciół, z którymi spędzam wolny czas. Nie potrafię znaleźć wspólnego języka z większością ludzi w klasie. A jeszcze postanowiłem, że nie będę palił, co mi się zdarzało, gdy szukałem akceptacji. Jestem raczej wrażliwy, dobrze się czuję z rodziną, szanuję rodziców i to też mnie różni od rówieśników. Chcę podczas wakacji trenowac samodzielnie jazdę na rowerze. Czy powinienem się przejmowac tym, że jestem inny?
Licealista
Oczekiwanie z zaufaniem
Niezmiernie cieszę się, że jestem osobą wierzącą i że potrafię się do tego przyznać. Wiara to ważny element mojego życia, ale dzisiejsi chłopcy tego nie doceniają, wolą dziewczyny chude, piękne, zdolne do wszystkiego, ubierające się tak jakby krawcowej materiału zabrakło na sukienkę. A te dziewczyny, które są wartościowe, tak naprawdę są pomijane. Pogodziłam się już z tym, że chłopaka mieć nie będę, ale czasem przychodzą takie momenty, że tak strasznie chciałabym mieć tę drugą połówkę i to mnie także strasznie denerwuje. Chciałabym móc wstrzyknąć sobie taki gen, który pozwoli mi przestać tego pragnąć. A ponieważ tego nie mogę, to została mi jedynie modlitwa o dobrego chłopaka. Jeśli jest mi on pisany, to sam się znajdzie, natomiast jeśli mam być sama, to będę bo na siłę nie chcę się uszczęśliwiać. Dlatego codziennie rano proszę Boga o to, żeby realizował się Jego plan wobec mnie każdego dnia.
Licealistka
