wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4813 | WYNIKÓW
Sama radość
Od dawna zwróciłam uwagę na rok starszego kolegę. No i kilka dni temu, gdy sama wracałam ze szkoły, nagle zeszłam się z nim. Ja szłam wolno, on szybko i nagle mnie mijał. Zatrzymał się, przywitał i dalej szliśmy razem. To były niezwykłe chwile. Rozmawiało się cudownie! Jeszcze przez dłuższą chwilę staliśmy pod moim domem. Jestem oszołomiona i tak bym chciała jeszcze z nim rozmawiać.
13-latka
Warto czekać
Myślałam, ze nigdy nie zakocham się z wzajemnością, że nie spotkam kogoś, kto jest choć trochę podobny do mnie. Zakochałam się zupełnie nie po mojemu, straciłam głowę w mniejszych stopniu niż zwykle, apetyt też mi dopisywał, no może nie przespałam paru nocy i trochę się stresowałam. Ponoć patrzę na niego inaczej niż mam w zwyczaju patrzeć, gdy jestem zakochana. Wszystko jest inne, a zarazem bycie z nim wydaje mi się najnaturalniejszą rzeczą na świecie. Nie nazwałabym tego "miłością od pierwszego wejrzenia", żadne z nas nie chce tego na razie miłością nazywać, chociaż w przyszłości kto wie? Cieszę się, że nie pozwoliłam sobie na desperacje i nie byłam z kimś tylko po to żeby być.
Studentka
Okazać przyjaźń
Mam jedną bardzo dobrą przyjaciółkę oraz inne koleżanki i przyjaciółki. Moja najważniejsza przyjaciółka i ja mamy dużo rodzeństwa, więc nie mamy własnych pokoi. "Nocowanki" też odpadają. Jak przyjaciółka do mnie przychodzi, to nie mamy spokoju, bo moje młodsze rodzeństwo cały czas się do nas przyczepia. Chciałabym, żeby ta przyjaciółka odrobinę dorosła (tzn. cały czas się mnie pyta "a co to znaczy?" "a skąd to wiesz?"). Może dzieje się tak, bo ona ma dużo młodsze rodzeństwo? Jak jej jakoś pokazać, że mi na niej zależy? Jak urozmaicić nasze spotkania i przekonać ją, abyśmy się spotykały częściej? (mieszkamy daleko, a ona się chce spotykać raz w tygodniu. ja bym wolała częściej) .Co Pani radzi?
11-latka
Zatrzymać czas
Nie chcę iść do gimnazjum, bo wtedy nasza klasa się rozdzieli i jak tylko sobie pomyślę, że to już wkrótce nastąpi, to chcę mi się płakać, że było tak super i już tak nie będzie. Gdybym mogła, trzymałabym się rękami i nogami, żeby nic się nie zmieniło, żeby zostało jak jest i żeby nie iść w przyszłość. Wszyscy chcą być dorosłymi, ale ja nie.
Szóstoklasistka
