wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1416 | WYNIKÓW
Domatorka z przymusu
Nigdzie nie wychodzę, tylko na spotkanie oazowe, ale z koleżanką. Gdy ona nie może, brakuje mi odwagi, by pójść samej. Dzięki temu mam co robić w piątek wieczorem. W domu jestem spontaniczna, ale poza nim jest ciężko. Nie lubię zabierać głosu ani w szkole, ani na oazie. W czasie wakacji wyjeżdżam na oazę. Trochę się boję, bo tam będzie mnóstwo nieznanych mi osób.
Licealistka
Zawsze jest rozwiązanie
Niestety, nie mogę skorzystać z Pani pomysłów, jeśli chodzi o sytuację na katechezie. Dopiero niedawno (końcówka 6 klasy i w 1 gimnazjum) zaczęłam się otwierać na ludzi i stałam się bardziej towarzyska. Dawniej siedziałam w domu i nie spotykałam się z koleżankami. Nie chcę się wychylać przed tłum także z tego powodu, że ja byłam jedną z osób, które najbardziej przeszkadzały na lekcji.
Gimnazjalistka, kl. I
Straciłam przyjaciela
Spotkaliśmy się w trójkę na boisku, mój przyjaciel, kolega i ja. Dałam koledze potrzymać mój telefon. Niechcący wypadł mu z ręki. Zmartwił się. Powiedziałam, że najlepiej jeśli złożą się na naprawę, że czekam na pieniądze. Nic nie powiedzieli, ale wieczorem zaczęły się plotki, obgadywanie mnie i to przez mojego przyjaciela. Nastawił wszystkich przeciwko mnie. Straciłam przyjaciela.
Nastolatka
Niepotrzebne warunki
Czy u dziewczyn to typowe, że nie mogą zapomnieć o osobie, która ich zraniła, ale z którą ma wiele wspólnych chwil? Dlaczego ciągle o niej myślę? Jestem skłócona z koleżanka, wysłałam jej kartkę, chciałam, żeby się uśmiechnęła, ale nie chce na razie się wychylać, czekam na jej ruch. Niestety, musi dostrzec też swoje błędy, bo miała w zwyczaju obwiniać tylko mnie o kłótnie. Tęsknię za nią i chcę zgody, ale bez jej kroku nie mogę nic zrobić.
