wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4314 | WYNIKÓW
Nielubiana
Minęło już tyle czasu od początku roku i stwierdzam z przykrością, że nie jestem lubiana w klasie. A przecież nikomu nie dokuczam, z nikogo się nie śmieję, do wszystkich byłam dobrze nastawiona, chętna do pomocy. Różnię się od dziewczyn w mojej klasie, szczególnie od tych złośliwych, wymalowanych, hałaśliwych i wulgarnych. Słyszę, jak coraz głośniej ze mnie kpią, komentują mój styl ubierania, sposób bycia. Chyba urządziły sobie zabawę, bo ostatnio siadały ze mną i chciały mnie uczyć, jak mam się zachowywać, zmienić. Próbowałam im tłumaczyć, że jestem sobą, ale mnie zakrzyczały. Nie wiem, co mam robić
Gimnazjalistka
Bądź sobą
Nie lubię się stroić. Nie akceptuję tego, że każda dziewczyna w moim wieku ubiera się w to samo. Wiadomo jak w szkole jest. Jestem często krytykowana. Dla mnie zwykła koszulka i getry czy skromna sukienka wystarcza. Nie chcę falban, jeansów z dziurami czy koszulki - hiszpanki. Mama to akceptuje, czasami kupi mi coś modnego, ale nie mam tego w szafie dużo. Jestem harcerką, tam tym bardziej nie przywiązuję uwagi do stroju. Jak odpowiadać na wyśmiewanie w szkole? Bardzo dobrze się uczę, mam tuzin zainteresowań i zajęć. Mam kundelka, uwielbiam się nim zajmować. Ale co z wyglądem?
Załamana 12-latka...
Chcę cierpieć?
On mnie nie chce, unika, ale są takie miejsca, gdzie się jednak musimy widzieć. To boli, ciągle o tym myślę, ale zastanawiam się, że może chcę się tak czuć. Dzisiaj z pewnością mnie widział, ale starałam się na niego nie patrzeć. Potem mogłam go przywitać, ale stchórzyłam. Może widział moją smutną twarz?
Nie widzę sensu istnienia, nawet myślę o śmierci, ale nie zabiłabym się. Wiem, że życie to Boży dar. Nie potrafię się uczyć. Czasami humor wraca, gram na instrumencie. Nie wiem, czy ta sytuacja to skutek mojej melancholijnej natury, czy to lenistwo? Nawet osłabł kontakt z Bogiem.
Licealistka
Niezdecydowanie
Umówiłam się z koleżanką, że się spotkamy jutro po szkole. Niestety, kilka razy zmieniałam decyzję. W końcu ona się zdenerwowała i powiedziała, że jak tak, to nie, bo ona musi się uczyć. I się troszkę pokłóciłyśmy ( ja mam do tego tendencję ). Przeprosiłam ją. Znowu miałyśmy się spotkać, ale jednak w wakacje w końcu to zrobimy. Nie chcę jej przeszkadzać. Powiadomiłam ją o tym, ale mi nie odpisała. Może nie przyjdzie, bo ja jej już powiedziałam. Teraz czuję się beznadziejnie. Nie mogłam się zdecydować. Dlaczego ja taka jestem? Czy tą "przyjaźń" jeszcze da się odbudować?
12-latka
Najpopularniejsze
- Zamek Królewski w Warszawie
- Bądź wola Twoja, Panie Jezu!
- Dziecko, odpuszczone ci są twoje grzechy
- Załącznik #9087022
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Pół miliona wiernych na Watykanie
- Najodważniejsi w kościele
- Nietoperze jak surferzy
- Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
