Zgadzam się Panie Wojciechu. Niech mi wolno bedzie rozwinąć cytat ukochanego premiera "wszyscy jestesmy gospodarzami".
Pan premier trochę na wyrost z tym powiedzeniem, zgodnie z zasadą : "konia kują, a żaba nogę podstawia" Otóż panie premierze gospodarzami tego kosztownego cyrku są zwekslowani przez pana uroczego ministra Nowaka podwykonawcy - budowniczy dróg i stadionów. W końcu to z ich pieniędzy mamy te igrzyska...

Pozdrawiam

Wojciech M - Kaszub ergo Polak z Kaszub ergo z Polski

Nie lubię, gdy zaczyna się wypowiedź od ogólnikowej krytyki. Nie doczytałem do końca... Zdaje sobie sprawę z błędów, problemów i słabości ludzi odpowiedzialnych za Euro 2012. Ale dla mnie może ono być pięknym świętem i może uruchamiać w ludziach piękne emocje. "Aby byli jedno" - co Wy na taką interpretację wydarzenia, które w Europie funduje nam Opatrzność?

"W czasach prezydentury Lecha Kaczyńskiego Putinowi nie przyszłoby do głowy manifestować swoich wpływów w Warszawie" - hm, wszak zamanifestował i to bardzo skutecznie...

Skoro Pan Wojciech Wencel zaczął swój komentarz od krytyki, to ja również od niej zacznę, ale pod adresem Autora.

Podzielam pogląd wyrażony przez osobę o nicku mnr10, że redaktor powinien pisać o czymś, o czym ma pojęcie. Pan Wencel powinien z dobrej rady skorzystać, bo to mu wyjdzie na dobre.

Po drugie - redaktor dziwi się, ale tylko trochę naiwności tych, którzy liczyli na przeżycie szczególnych emocji na stadionie. Czyżby nie wiedzieli, że w naszych czasach imprezy tego typu organizowane są głównie dla „rodziny UEFA”, polityków, biznesmenów i reklamodawców ? - dodaje.

Nawet gdybym chciał merytorycznie polemizować z taką tezą, to niezwykle trudno jest odnosić się do takiej głupoty. Jeżeli redaktor taki odważny w głoszeniu tych bzdur i dyskredytowaniu prawdziwych przeżyć tysięcy kibiców, to mógł np. po meczu Rosji z Czechami wyjść przed stadion i wygłosić te bzdury.

Po trzecie - redaktor przyznaje się, że jest kibicem starego typu i drażni go komercjalizacja wielkich imprez sportowych. Rozumiem, że woli imprezy finansowane z budżetu państwa, skromniejsze, bez rozgłosu i reklam, no i organizowane w trybie non profit, by nie nabijać kieszeni nikomu.
To zrozumiałe, dla kogoś, kto jest politycznym przeciwnikiem tego wszystkiego, co się w Polsce zmienia od 23 lat. Widać, że mentalnie zatrzymał się redaktor na klepisku małego wiejskiego boiska sprzed ćwierćwieku, ale przecież i wtedy mała komercjalizacja była na porządku dziennym.

Po czwarte - dla Pana Wojciecha główny powód niechęci wobec Euro 2012 jest jednak inny. To nadal nie wyjaśniona sprawa Julii Tymoszenko, a także to, że Polski rząd chce wykorzystać ewentualny sukces piłkarzy do utrzymania władzy. Dodaje, że Rosja właśnie zaczęła bawić się z nami w kotka i myszkę. Dlatego uważa, że jest to upolityczniona impreza sportowa i przyrównuje ją do Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980 r.

Niezależnie od tego, że IO w Moskwie, to była inna epoka, to w sprawie szlachetnego ducha rywalizacji i nie łączenia tych igrzysk piłkarskich z bieżącą polityką wypowiadali się także polscy biskupi, czego Pan redaktor nie chciał zauważyć. Polski rząd nie musi czekać na sukces piłkarzy, bo już dziś wiadomo, że to może być niezwykle trudne. Sukcesem tego rządu będzie organizacja i przygotowanie się Polski do tych mistrzostw. Owszem drogie, ale fantastyczne, podziwiane przez wszystkich gości stadiony i cała infrastruktura wokoł imprezy, dają nam Polakom ogromną satysfakcję, że my też potrafimy. Zresztą pięknie to opisała włoska "La Respubblica" w swoim dodatku.

Jednakże Pan redaktor nie potrafi zasnąć ze świadomością, że los gabinetu Donalda Tuska naprawdę w dużym stopniu zależy od wyników reprezentacji. Dodaje, że większość Polaków udowodniła już kilkakrotnie, że w wyborach parlamentarnych i prezydenckich kieruje się powierzchownymi kryteriami, medialną propagandą i aktualnym nastrojem. Przyrównuje obecną sytuację do igrzysk w dawnych wiekach, gdzie główna idea, która przyświecała władzy to: zamienić obywateli w bezmyślną masę, która pozwoli się łatwo kontrolować.

Przyznam szczerze, że jak na katolickiego dzienikarza i poetę zarazem, jest to zdumiewająco niskie mniemanie o rodakach i obywatelach demokratycznego państwa. Ale znając dotychczasową twórczość publicystyczną redaktora nie spodziewałem się niczego innego.