wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1612 | WYNIKÓW
Nadmiar ambicji
Od zawsze byłam bardzo dobrą uczennicą, co roku świadectwa z czerwonym paskiem, zawsze przygotowana do lekcji, odrobione zadania, itd. Męczą mnie straszne ambicje. Dużo czasu poświęcam na naukę, jednak w razie jakiegoś niepowodzenia, złej oceny, bardzo źle na to reaguję- "załamuję się" i cały dzień mam już zmarnowany. Moi rodzice nie stawiają mi wymagań- w razie niepowodzeń, mówią mi, żebym się nie przejmowała. Problem leży we mnie, w mojej głowie i nie wiem, jak sobie z tym radzić. Nie potrafię się nie przejmować. Mam też ogromne kompleksy. Ciągle mi się coś w sobie nie podoba, mimo tego, że jestem podobno bardzo szczupłą. Dziewczyny w gimnazjum, zazdrosne o oceny, ciągle nazywały mnie brzydką i grubą. Teraz ludzie mnie lubią i nie narzekam na brak znajomych
15-latka
Niepewność
Od niedawna mam chłopaka. Widzę, że mu bardzo zależy i że coś czuje. Zaczyna myśleć nawet o naszej wspólnej przyszłości. Jedyny problem jest taki, że ja nie wiem, czy czuję to samo, czy go kocham, czy po prostu jestem zauroczona, czy tylko potrzebuję się do kogoś przytulić, porozmawiać. Nie chcę go rozczarować, ale nie chcę robić nic wbrew sobie. Proszę o rade.
16- latka
Obawy przed wakacjami
Ostatni miesiąc jest straszny dla mnie, nie chce mi się nic robić. Mam wrażenie, że jestem sama i że nikt mnie nie lubi, choć to nieprawda. Nawet nie chciałam jechać na wycieczkę, a było super. Tak samo z innymi imprezami- koleżanki mnie wyciągają i potem jest tak dobrze. Martwię się o to, co ja będę robiła podczas wakacji? Tylko siedziała w domu?
14 latka
Podziękowanie za niezwykły pakiet
Tyle się ostatnio u mnie działo, idzie wiosna, jeszcze bardziej nakręca do działania, aż żyć się chce. Wczoraj były wyniki konkursu z angielskiego i okazało się, że zostałam laureatką. Bardzo też się cieszę, ponieważ dwie moje koleżanki też zostały laureatkami, więc spotkamy się jutro na gali wręczenia nagród. Jeśli już mowa o sprawdzianie szóstoklasisty, to się nie
denerwuję, zwłaszcza, że już i tak mam wstęp do gimnazjów, więc jeśli stracę kilka punktów, to nic się nie stanie. Mimo to codziennie też staram się zrobić 1 próbny test. Ale właściwie, to chce mi się krzyczeć, tańczyć i śpiewać ze szczęścia. Jest wiosna, zbliża się Wielkanoc. Dziękuję Panu Bogu, że do Pakietu Szczęścia dopisał jeszcze kochającą Rodzinę, zdrowie i dach nad głową,
codziennie dziękuję mu za to wszystko. Przed Świętami Wielkanocnymi muszę już tylko zrobić prezenty na zajączka (mam pomysły) i zrobić Wielkie Sprzątanie Duszy!
Szóstoklasitka
Nachalność nie ma sensu
Przyjaciółka zakochała się w koledze i szaleje. Powiedziała mu o tym, namawiała, by stali się parą, on odmawia, ona namawia mnie, bym go przekonała. A kilka tygodni temu była „zakochana” w innym koledze. Chłopcy jej nie lubią, śmieją się z niej. Ale przy okazji i ja tracę, bo jestem jej przyjaciółką. Mam już dość jej gadania, narzekania, poruszania tylko tematu chłopaków, skupiania się tylko na sobie.
W poszukiwaniu normalnych dziewczyn...
Te wakacje są dla mnie strasznie nudne. Zepsuł mi się komputer i nie mam pieniędzy na naprawę. Chodzę po domu w kółko, czasem się przejadę na rowerze, ale ile można. Zastanawiam się czasem, czy wszyscy obok mnie są szczęśliwi oprócz mnie. Każdy ma jakiś przyjaciół, dziewczynę, chłopaka, mają z kim porozmawiać. A ja nie wiem, czy kiedykolwiek poznam jakąś wartościową dziewczynę. Teraz idę do technikum, a moja klasa, niestety, to będą głównie imprezowicze. Boję się, że stanę się gorszy Gdzie są jakieś normalne dziewczyny?
16 latek.
Brak radości
uczestniczę w szkole animatora Ruchu Światło – Życie, ale zastanawiałam się, czy nie zrezygnować , bo ciężko mi to pogodzić nauką. Napisałam o tym animatorce prowadzącej szkolenie. Ona odpisała, że na pewno to wszystko pogodzę i wymieniła rzeczy, które ona robi. Wspomniała też , że jej zamiarem jest, abym w tym roku pojechała jako animatorka na oazę dla dzieci. Oznaczałoby to dla mnie miesiąc poza domem, bo zaraz potem mam kolejny wyjazd na 2 tyg. Nie umiem zajmować się dziećmi i w ogóle sobie tego nie wyobrażam. Chciałam sobie trochę odpocząć i zacząć uczyć się do olimpiady. Ale oczywiście Bóg wszystko może itd. Wyglądałoby też na to , że nie potrafię poświecić czasu dla Niego, a na naukę potrafię. Dziś szukałam odpowiedzi w Piśmie Świętym i natrafiłam na fragment o tym, jak Jezus mówi Piotrowi, żeby pasł Jego baranki. Nie wiem kompletnie, co mam robić. Jest jeszcze jedna sprawa: nie potrafię znaleźć w życiu radości. Wszystkie dni są do siebie podobne, nie mam czasu, by poczytać ciekawą książkę albo obejrzeć filmu. Nie zależy mi też na kontaktach z osobami z mojej klasy, usprawiedliwiam się zmęczeniem. Napisałabym, że jestem uzależniona od nauki, ale nie wiem , czy to możliwe. Chodzę do szkoły językowej , gram na instrumencie, chodzę na spotkania oazowe. Mieszkam na wsi, więc muszę dojeżdżać. Wiem, że to nie jest dużo, ale to wypełnia cały czas. Uczę się dużo i ciągle, nie potrafię tego nie robić. Przygotowuje się do jednego konkursu, a nauczycielka innego przedmiotu mówi ,że to nie jest ważne i powinnam uczyć się do przyszłorocznej olimpiady. Nie mam prawie żadnej satysfakcji z tego , co robię.
Licealistka
