wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 3340 | WYNIKÓW
Nieśmiałość, która przeszkadza
Jestem bardzo nieśmiała. Analizuję każde swoje słowo, 100 razy zastanawiam się, czy coś powiedzieć, aż w końcu jest już za późno, żeby to wtrącić. Próbuję coś z tym robić, ale mi nie wychodzi i tylko się zniechęcam. Często mam wrażenie, że ludzie źle mnie odbierają, bo mogę sprawiać wrażenie zarozumiałej, wyniosłej. A ja po prostu się stresuję. Nawet jak idę ulicą czy szkolnym korytarzem, to mam wrażenie, że plączą mi się nogi, że poruszam się nienaturalnie. Nie umiem tańczyć na dyskotekach czy weselach. Gdy z kimś rozmawiam, nie potrafię patrzeć tej osobie w oczy. Na lekcjach rzadko się zgłaszam, kiedy odpowiadam, to cicho i niepewnie. Denerwuje mnie czerwienienie się. Cały czas boję się, że powiem coś głupiego. A raczej boję się, że nie wiem czegoś, co jest oczywiste i przez to się ośmieszę. Stresuję się nawet głupim wyjściem do sklepu, załatwieniem błahej sprawy u znajomej mamy, itp.
14-latka
Modlitwa o zdrowie
Siostrę czekają badania. Ja nie wiem, jak się modlić, przyznam, po prostu nie wiem, próbuję. Zaczynam się po prostu wkurzać na Boga, że dlaczego, chociaż jeszcze nie wiem, co to jest. Zaufaj Panu, zaufaj Panu, ufam Mu... ale co, jeśli to coś poważnego? To co z mojego zaufania? No bo mamy ufać Bogu, tak? Ale ufać w sensie, że On wie lepiej, czy siostra powinna być zdrowy, czy nie, czy w sensie, że skoro Go proszę, żeby to nie było coś poważnego, powinnam zaufać, że to nie będzie nic poważnego?
Siostra
