wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1868 | WYNIKÓW
Do zachodu słońca
Dzieci się zaśmiewały, postanowiły te scenki odegrać. Oj, ile radości sprawiało wczuwanie się w zapalczywych szlachciców, którzy szybko wyjmowali szable, gotowi do walki. Aktorzy byli tak wiarygodni, że istniała obawa, że bójki będą prawdziwe, a nie udawane. Musiałam szczeknąć kilka razy, by rozładować napięcie. Wybuchał wówczas śmiech, oczywiście ze mnie, że dałam się nabrać, że oni tylko udają złość. Akurat, ja swoje wiem.
Droga na szczyt
Było piękne lato. Takie polskie – jak lubię. Ani za ciepło, ani za zimno. Pojechałam w Tatry. Po co? Zdobywać szczyty, oczywiście. Każdego wieczora wyznaczałam sobie szlak, który chciałam przejść. Jednego dnia ze schroniska na Hali Gąsienicowej ruszyłam w stronę przełęczy Krzyżne. Stamtąd przez Granaty chciałam zejść z powrotem.
Odejście przyjaciółki
Byłyśmy tyle lat przyjaciółkami. Niestety, w tym roku odsuwa się ode mnie, bo polubiła się z pewną siebie dziewczyną, która już pije czasami piwo, nie bardzo chodzi do kościoła. Ciągle przebywają razem, unikają mnie. Nie mam co z sobą zrobić w szkole, potem siedzę w domu i płaczę, a one wesoło spędzają czas.
13-latka
Kto traci głowę staje się filarem, kto traci pół głowy, staje sie półgłówkiem
Dobrze to wymyśliliśmy w redakcji, co? Głowy zapewne stracić nie chcecie, a zostać półgłówkiem, tym bardziej nie. Czy jest jakiś kandydat do klubu półgłówków? Nie sądzę. Ja w każdym razie – i deklaruję to jasno i uroczyście – wolę biegać bez głowy i zostać filarem, niż mieć pół głowy i zostać … półgłówką (ze względu na rodzaj żeński).
