wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4267 | WYNIKÓW
Mam problem
Bardzo chciałam mieć jakieś zwierzątko. W końcu babcia i dziadek kupili mi pieska. Odwiedzałam go u nich co tydzień, bo u nas nie mógł zamieszkać. Bardzo się do niego przywiązałam. Ale okazało się, że jestem trochę alergikiem. Któregoś dnia przyszłam do nich… pieska nie było. Oddali go innym ludziom. Nigdy im tego nie wybaczę. Bardzo kocham babcię i dziadka, ale nie umiem im przebaczyć. Można to jakoś zmienić? Smutna
Tajemniczy błysk w oku
Na klasowej wycieczce siedział za mną. Widziałam, jak się we mnie wpatrywał. Potem bardzo dużo rozmawialiśmy. W zabawie koledzy kazali mu zawołać, że mnie kocha. Był czerwony ze wstydu, ale zawołał. W drodze powrotnej trochę mi z kolegami dokuczał, więc się obraziłam, ale mnie przeprosił. Serdecznie pożegnał mnie na koniec. Co oznacza to dokuczanie, a potem szczere przepraszanie i tajemniczy błysk w oku? Proszę o odpowiedź i rady.
Nastolatka
Nie będę ćwiczyć
Nie lubię WF-u. Nigdy nie lubiłam. Chyba, że coś mi się udawało. Po prostu wolę ćwiczyć dla przyjemności, a nie z przymusu. Jeszcze te dziewczyny krzyczą. Dlatego teraz na WF-ie nie ćwiczę, bo niby zapomniałam stroju. Albo źle się czuję itp. Wiem, że to złe, ale ja nie chcę ćwiczyć do końca roku. Będę ćwiczyć, kiedy będziemy wychodzić na dwór. Jeszcze parę tygodni. Co zrobić?
Szóstoklasistka
"Przyjaźń ze słonecznikami w tle"
Moja młodsza siostra Magdalenka i mój piesek Niko. Wakacje najprzyjemniej kojarzą mi się z chwilami, kiedy jestem razem z rodziną. Radośnie jest móc pójść wspólnie na mszę świętą niedzielną, później zjeść rodzinny obiad, a na końcu wybrać się na spacer, ku jednoczeniu z naturą. Uwielbiam przechadzki do sadu, gdzie można usiąść w ciszy na trawie i chwalić wielkie dzieło Boże. Tak dla mnie powinny wyglądać idealne wakacje. Kiedy jesteśmy razem.
Polonez ich przerósł
Zbliża się bal na zakończenie gimnazjum. Zatańczymy poloneza. Tak chciałam, by jeden z kolegów, który przecież na mnie zerka, zaprosił mnie podczas pierwszej próby. Niestety, on i dwóch kolegów powiedziało, że nie będą na balu. Chyba ten taniec ich przerasta. Tak mi przykro, bo wierzyłam, że właśnie w ten wieczór coś się między nami zacznie. Trudno przełknąć porażkę i mieć świadomość, że to koniec, bo przecież pójdziemy do różnych szkół.
Gimnazjalistka
Zuzia z Łowoszowa
Mam na imię Zuzia i pochodzę z parafii Bożego Ciała w Oleśnie. Moją ramkę wykonałam z ozdobnego, brokatowego papieru. Następnie przykleiłam dwa małe kwiatuszki z biedroneczkami, piórka i wielką biedronę. Na sam koniec umieściłam zdjęcie. Gdy tylko ono mi się znudzi, zmienię je na inne. Ramka bardzo mi się podoba, ponieważ gdy dorosnę, a ramka przechowa się, to przypomnę sobie jak wtedy pracowałam nad nią i przypomnę swoje dziecięce lata.
Nie wie, czego chce
Byliśmy prawie parą, on się tak właśnie zachowywał, świetnie się dogadywaliśmy. Nagle koniec, rozstanie, stwierdził, że to go przerasta. To był dla mnie trudny czas, bo widywaliśmy się na spotkaniach oazowych. Gdy już mi przeszło, to znowu zaczął mi okazywać wielkie zainteresowanie, rozmawiać, dopytywać koleżanki o tym, co ze mną. Wróciliśmy do siebie, i, niestety, powtórka, znowu się wycofał, chce przyjaźni. Nie rozumiem, jak można być tak zmiennym. Chyba zrezygnuję z oazy.
Licealistka
Dziwne rozstanie
Miałam chłopaka. Niby było dobrze, ale on taki humorzasty, raz szalony, to pełen pretensji. Jestem pierwsza w naszym kręgu, która miała chłopaka i podejrzewam, że niektóre dziewczyny bardzo to męczyło. Kiedyś szliśmy całą grupą, on rozmawiał z naszą wspólną koleżanką i nagle nastąpił między nami koniec. Od tego dnia nie odzywa się do mnie, ale też niczego nie wyjaśnił, nie zerwał. Podejrzewam, że ona coś na mnie nagadała. Jak to wyjaśnić?
14-latka
Żyj w realu
Jakiś czas temu zaczęłam grać w pewną grę i na forum poznałam starszego kolegę. Pogadaliśmy trochę, wykazał wielkie zrozumienie dla moich problemów i zaczęło się. Czatowałam, kiedy tylko był dostępny, zaczynałam rozmowy, przeciągałam je. Zakochałam się w nim w końcu. Niestety, on zmienił grę. Tęsknię za naszymi rozmowami., ale nie mam odwagi wejść w tę grę, bo podobno nie jest dobra. Ale jak znowu z nim prowadzić te cudowne rozmowy?
14-latka
Sprzeczne sygnały
Kolegowałam się z pewnym chłopakiem. Miły, uprzejmy, inteligentny i pobożny, zawsze uśmiechnięty, udziela się w Kościele. Pisaliśmy ze sobą, rozmawialiśmy. W końcu poczułam, że zaczyna mi się podobać. Nie chciałam z nim chodzić, na to za wcześnie. On dawał ogólnie znaki, które ja ostentacyjnie ignorowałam. Wtedy przestał ze mną pisać. Ale gdy go spotkałam, zachowywał się jak dawniej. Chciałabym z nim porozmawiać, lecz widujemy się niezwykle rzadko. Totalnie nie rozumiem jego zachowania.
16-latka
