wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 360 | WYNIKÓW
Bożek- własn rozwój
Kończę w tym roku gimnazjum i stwierdzam, że mam problem z nadmiarem moich zainteresowań. Muzyki słucham, ale też gram, uczę się grac, nie wyobrażam sobie życia bez muzyki. Zabiera jednak sporo czasu. Prace plastyczne to moja kolejna pasja. Chodzę na zajęcia. Trudno obyć się bez nauki języków, zresztą, sprawia mi to przyjemność. Ale jest problem ze snem. Gdy wracaM do domu i siadam do lekcji jest środek nocy. Coraz częściej bywa, że śpię około 3 godziny. Rodzice są źli. Ale ja muszę się przygotować do lekcji, mam najwyższą średnią w klasie.
Gimnazjalistka
Myśl optymistycznie
W klasie jest chłopak, który bardzo mi się podoba i zależy mi na nim. W ostatnim czasie zbliżyliśmy się do siebie . Często ze sobą rozmawiamy i piszemy. Czasem wychwytywałam słowa, które mogłyby znaczyć, że mu też na mnie zależy. Słyszałam, jak w rozmowie z kolegą mówił, że jakaś dziewczyna do niego napisała, był z tego powodu taki dumny, mówił, że zmieni szkołę. W tamtym roku opuściła mnie już najlepsza przyjaciółka. Nie zniosę kolejnej straty. Boję sie mu powiedzieć co czuję, bo kiedyś zostałam odrzucona i nie chcę znowu tego przeżywać.
15-latka
Kto kogo uczy?
Jest gra w kolanko i w wołanego. Są dwa ognie i siatkówka. Są rzuty do kosza, nawet do kosza na śmieci. Jest już mistrz kozłowania i mistrz slalomu oraz dryblingu. Są różne zespoły, ciągle inne, by nie zaistniała wrogość czy kłótnie. Każdego dnia odbywa się oczywiście jeden mecz piłki nożnej, a starsi chłopcy opowiadają o różnych drużynach z Mundialu.
Nagła zmiana
Zakochałem się w pewnej dziewczynie z równoległej klasy. Wziąłem od niej numer i kilka tygodni rozmawialiśmy. W końcu powiedziałem jej o moim uczuciu. Przyjęła to z wielką radością. Niestety, dwa dni później jakby się na mnie obraziła i wcale nie chciała rozmawiać. Nie wiem co się stało. Boję się że to koniec. Co robić?
Szóstoklasista
Jak o nim zapomnieć?
Najnormalniej w świecie sobie nie radze! Męczy mnie to, że nie potrafię zapomnieć o chłopaku, że nie potrafię przeżyć jednego dnia nie myśląc o nim, że nie mogę w nocy spać, bo boje się, że mi się przyśni! To głupie, chore, i beznadzieje. Nie rozumiem tego. Kiedyś w bardzo mądrej książce było napisane, że żeby kogoś nie znienawidzić, trzeba się modlić o szczęście dla niego, więc modlę się .. tylko dlaczego on potrafi być szczęśliwy a ja nie? Proszę o pomoc.
Nastolatka
