wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1783 | WYNIKÓW
Ta najpiękniejsza
Już ponad rok podoba mi się o rok młodsza koleżanka. Cały czas o niej myślę. Nigdy się do niej nie odezwałem, mimo że ciągle się mijamy w szkole. Boję się, że w 3 klasie też nie uda mi się z nią porozmawiać, to potem pójdę do średniej szkoły i już nigdy nie będę miał okazji jej spotkać. W szkole jest zawsze ze znajomymi, jest w swoim gronie lubiana i do tego jest najpiękniejszą dziewczyną w szkole. Może mi pani coś doradzi, chodź wiem ze jest to trudne.
Gimnazjalista
Hiszpańska szkoła w Wiedniu
Hannah ma 29 lat, ale wygląda dużo młodziej. Pozuje do zdjęcia z koniem lipicańskim. Nazwa tej rasy koni wzięła się od nazwy wsi Lipica w Słowenii, gdzie dawno temu zaczęła się ich hodowla. Takie siwe ogiery można spotkać w słynnej Hiszpańskiej Szkole Jazdy Konnej. Ale nie w Madrycie, tylko w Wiedniu.
Obudzić zamyślonego
Pewnego chłopaka znam od zawsze, nasze rodziny się przyjaźnią. No i od zawsze byłam w nim zauroczona. Ostatnie spotkania pokazały, że łączy nas wiele pasji. Jesienią spotkaliśmy się w jednym liceum. Mam jego numer telefonu, ale wstydzę się coś napisać. On ma swoją klasę, ja swoją, on często bywa zamyślony, jakby nieobecny i nie zauważa mnie na terenie szkoły. Gdy zwrócę na siebie uwagę, to miło się rozmawia. Chciałabym po prostu go lepiej poznać, bo tak naprawdę nigdy nie miałam okazji. Spotkać się, porozmawiać na spokojnie. Ale nie mam pojęcia, jak to zrobić.
16-latka
Przełamać strach
Wakacje ogólnie muszę uznać za udane. Jestem wdzięczna Panu Bogu za cały ten czas. Dużo dobrego wydarzyło się, dzięki temu, że kilka razy udało mi się przełamać barierę swojego komfortu tzn. zdecydować się na coś mimo strachu, obaw i niepewności - ruszyć w nieznane. Tak było, gdy zdecydowałam sie jechać w Tatry w ciemno. Tak było, gdy pojechałam na rekolekcje oazowe z księdzem, którego nie znałam i z większością ludzi, których nie znałam. Tak było, gdy dzień przed pielgrzymką do Częstochowy zdecydowałam się iść i co więcej pełnić funkcję muzycznej w grupie, w której prawie nikogo nie znałam. Wzięłam gitarę i ruszyłam w drogę. Tak było również we wrześniu, gdy zdecydowałam się jechać na tydzień w Tatry ze studentami z duszpasterstwa. Warto przełamywać swój strach i wychodzić ze swojej strefy komfortu, kiedy to na przykład łatwiej i przyjemniej jest siedzieć w domu niż zdecydować się jechać gdzieś z ludźmi, których się nie zna.
Studentka
