wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1977 | WYNIKÓW
Dam radę
Wszystkie dzisiejsze zmagania na uczelni i poza nią ofiarowałam Jezusowi. Martwię się sesją. Niektóre przedmioty ogarniam, ale jednego ni w ząb. Nie bardzo mam kiedy się uczyć. Dziś z rana w pracy, potem uczelnia, biblioteka i latanie za pożywieniem, dyżur sprzątania, ale też z rozmowa z dziewczynami, gdy miałam się przecież uczyć. Jestem zdziebko załamana. Najchętniej siedziałabym tylko nad ukochanym przedmiotem, a resztę poniechała. Ale… nikt mnie o nic nie pyta. I dobrze - uśmiechnę się i na przekór wszystkiemu ramię w ramię z Jezusem (On mnie tu przecież przysłał) ruszę pod prąd. I jeszcze będę się z tego cieszyć!
Studentka
Myśl optymistycznie
W klasie jest chłopak, który bardzo mi się podoba i zależy mi na nim. W ostatnim czasie zbliżyliśmy się do siebie . Często ze sobą rozmawiamy i piszemy. Czasem wychwytywałam słowa, które mogłyby znaczyć, że mu też na mnie zależy. Słyszałam, jak w rozmowie z kolegą mówił, że jakaś dziewczyna do niego napisała, był z tego powodu taki dumny, mówił, że zmieni szkołę. W tamtym roku opuściła mnie już najlepsza przyjaciółka. Nie zniosę kolejnej straty. Boję sie mu powiedzieć co czuję, bo kiedyś zostałam odrzucona i nie chcę znowu tego przeżywać.
15-latka
Ciągłe szlabany
Moja mama jest bardzo surowa. O byle co mam szlaban na wychodzenie z domu. Boję się, że przez te ciągłe kary stracę moje przyjaciółki. Ciągle słyszą, że za różne przewinienia nie mogę wychodzić. Żadna nie ma tak ciężko jak ja! Mama traktuje mnie jak małe dziecko. Już nawet myślałam, że zemszczę się na mamie i nie pójdę do bierzmowania.
15-latka
Utrzymać przyjaźń
Mam w klasie niezwykle dobrą przyjaciółkę. Bardzo dobrze się rozumiemy.
Mieszkamy w sąsiadujących miejscowościach. Niestety, idziemy do różnych liceów. Szkoły są w tym samym mieście, ale oddalone od siebie. Oprócz zamiłowania do książek nie mamy raczej wspólnego hobby. Obie martwimy się, jak to będzie z nami w liceum. Czy nadal będziemy mieć tyle tematów do rozmowy? Nie wiem, czy będziemy miały czas spotykać się regularnie. Nie chcę stracić tak zaufanej przyjaciółki. Zastanawiam się, co mogłybyśmy robić, żeby nie stracić kontaktu.
Szesnastolatka
Powód do dumy?
Mam już serdecznie dosyć zwyczajów, które panują w mojej klasie. Grupa dziewczyn mających chłopaków uważa się za lepsze, dojrzalsze, a my mamy siedzieć cicho, mamy tylko słuchać ich zmyślonych pewnie opowieści. Do tego ich pełne politowania spojrzenia, że niby my nic nie wiemy o życiu, a one takie doświadczone. A ja spokojnie czekam na uczucie, rozwijam swoje zainteresowania, ale w klasie nie ma z kim o tym pogadać, bo one rządzą, one tylko się liczą. Próbowałam tłumaczyć koleżankom, że tak nie może być, ale nie udało się.
Gimnazjalistka
