wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2340 | WYNIKÓW
Jak poznałam cudownego chłopaka?
Przez długi czas kochałam się lirycznie w moim najlepszym przyjacielu, momentami podejrzewałam, że z jego strony też coś jest. Pewnego dnia postanowiłam sprawę wyjaśnić i okazało się, że jestem dla niego jak siostra. Przed rozmową myślałam, że po takiej odpowiedzi wpadnę w czarną rozpacz. Tymczasem to co pomyślałam sprowadzało się do: trudno, mogło być fajnie. Ale miało to też dużo bardziej dalekosiężne skutki. Coś się we mnie odblokowało, nagle odkryłam, że ON nie jest jedynym chłopakiem na Ziemi. I zobaczyłam, że w ekipie kumpli z klasy jest interesujący kolega. Ani się spostrzegłam, już byłam obłędnie zakochana. Postarałam się, aby nasze rozmowy stały się coraz częstsze...
17-latka
Jedynaczce ciężko
Mam problem dotyczący bycia jedynaczką. Spotkałam się z wieloma stereotypami na ten temat, np. że takie osoby są rozpuszczone, samolubne itd. lecz zupełnie się z tym opisem nie zgadzam. Od kiedy pamiętam, chcę mieć rodzeństwo, byłabym wręcz w stanie spać na podłodze byleby nie być sama, rzeczy materialne czy nawet pies nie są dla mnie "zamiennikami". Uważam też, że nawet moja najlepsza przyjaciółka nie jest w stanie zastąpić mi siostry, chociażby dlatego, że nie mieszkamy pod jednym dachem, a nasi rodzice mają różne poglądy. Gdy widzę jakieś rodzeństwo, to mam aż łzy zazdrości i smutku w oczach. Obecne życie jako jedynaczka to tylko jakiś koszmar (chociaż jest to niemożliwe, bo jestem pierwszym i ostatnim dzieckiem matki jak i ojca. Nie wiem już co mam robić.
Licealistka
Najnowsze w serwisie
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
- Odnaleziono nieznany utwór Mozarta
- Te rzeki mogą wylewać
- Koń rzeczny
- Kończymy pracę nad październikowym numerem
- Jak często się spowiadasz?
- Zamek dla dzieci
- 80 lat temu ruszyli polscy spadochroniarze
- Kiedy Maryja nie rozumiała Jezusa?
- Most św. Jana zniszczony
