wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4355 | WYNIKÓW
Wartościowy kolega
Podoba mi się kolega z klasy. Znam go parę lat. Jest mądry i widać że jest w moim typie. Ale chyba podoba mu się inna koleżanka. Nie jest jego dziewczyną, ale się lubią. Ja wiem, że gdyby mnie lepiej poznał, moglibyśmy się zaprzyjaźnić. Ja nie jestem raczej z tych śmiałych osób. Boję się zaproponować nawet wyjazd na rowery. Niedługo jedziemy na wycieczkę parodniową. Co mam zrobić?
13-latka
Decyzja o przeniesieniu
Skończyłam I klasę gimnazjum, jestem znana i lubiana w szkole. Mam mnóstwo przyjaciół. Ale w czasie wakacji poznałam na różnych wyjazdach i rekolekcjach osoby z bardzo dużego sąsiedniego miasta. Rodzice uważają, że powinnam się tam przenieść. Ale ja się obawiam o brata, który teraz zacznie naukę w moim gimnazjum. Czy tak jak ja potrafi odmówić palenia, picia itd.? Żal też rozstawać się z przyjaciółką. Ciągnie mnie w obie strony.
Niezdecydowana
Podejdź tylko raz
Spodobał mi się chłopak z innej klasy. Postanowiłam działać, napisałam do niego. Od tego czasu mnie obserwuje, ale nie rozmawialiśmy nigdy ze sobą. Ostatnio mi napisał, że woli znajomości prawdziwe, nie tylko z pisania, że nie trzeba się bać kontaktu, że na pisanie nie ma czasu, bo ma ciągle treningi. Powiedział, bym do niego podeszła, bo on mnie nie zna, nie wie, co pisać w związku z tym.
15-latka
Nie pytaj
Podoba mi się chłopak z równoległej klasy. Ostatnio z nim kilka razy rozmawiałam, dzięki koleżance, która go dobrze zna. Zakochałam się w nim. Teraz gdy obok niego przechodzę, on patrzy się na mnie. Jak go zapytać,
czy możemy się bliżej poznać. Czy pytać go o to w moim wieku? Mam jego numer telefonu, ale on mi odpisuje tylko wtedy, gdy koleżanka go poprosić, by to zrobił.
14-latka
Domatorka z przymusu
Nigdzie nie wychodzę, tylko na spotkanie oazowe, ale z koleżanką. Gdy ona nie może, brakuje mi odwagi, by pójść samej. Dzięki temu mam co robić w piątek wieczorem. W domu jestem spontaniczna, ale poza nim jest ciężko. Nie lubię zabierać głosu ani w szkole, ani na oazie. W czasie wakacji wyjeżdżam na oazę. Trochę się boję, bo tam będzie mnóstwo nieznanych mi osób.
Licealistka
Trzeba się odważyć...
Od jak dawna sięgam pamięcią znałem pewną dziewczynę. Wychowaliśmy się na jednym podw órku. Nie wyobrażaliśmy sobie choćby jednego dnia bez wspólnej zabawy. Śmiało mogę stwierdzić, że ten okres, tj. w wieku 4-7/8 lat był najpiękniejszy w ciągu całego mojego krótkiego życia. Następnie udaliśmy się do innych do innych szkół podstawowych. Mniej więcej od tego właśnie czasu zaczął pojawiać się między nami taki znikomy murek, który z każdym kolejnym rokiem rósł . Jednak wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy, a następnie było mi to strasznie obojętne. Uczyliśmy się w jednym gimnazjum, ale w różnych klasach. Traktowaliśmy się jakbyśmy się nigdy nie znali. Po dwóch latach zaczęło mi to bardzo przeszkadzać i próbowałem nawiązać kontakt i zniszczyć mur. Coraz bardziej Jej potrzebuję, ale coraz dalej mi do Niej. Mam napady agresji lub smutku. Dwa razy udało nam się stać w jednej grupie i wtedy normalnie rozmawialiśmy, ale gdy raz zostaliśmy sami na przystanku- milczałem.
16-latek
Przekroczenie granicy
Znam tę dziewczynę od dawna, byłyśmy przyjaciółkami. Niestety, z każdym miesiącem zmienia się na gorsze. Jest władcza, złośliwa, uwielbia afery, plotki, lekceważy naukę. Każe mi wydobywać od różnych osób informacje, które, najczęściej zdeformowane, puszcza dalej. Im więcej może namieszać między ludźmi, tym bardziej jest zadowolona. Uważa, że powinnam być jej ślepo posłuszna. Obraża się, gdy wyrażam wątpliwości. Ostatnio weszła na konto kolegi i teraz szykuje straszne akcje, zabawa jego kosztem. Co mam zrobić?
13-latka
Ranking strachów
Jest tylko jedna rzecz, której zawsze trzeba się bać. Może znacie żart o Jasiu, który nie chciał rano wstać do szkoły. Mama próbuje wyciągnąć go z łóżka, a on protestuje:
– Nie! Nie chcę, nie pójdę do szkoły!
– Jasiu, zaczął się rok szkolny – tłumaczy mama.
– Nie chcę! Dzieci się tam ze mnie śmieją.
– Ale Jasiu, musisz – nalega mama.
– Nie pójdę – upiera się Jasiu.
– Ale Jasiu, to twój obowiązek, przecież jesteś dyrektorem tej szkoły.
Rady nie od parady
Stare porzekadło mówi: „Podróże kształcą”. Pełna zgoda. Nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości. Przekonuję się o tym nie tylko wtedy, kiedy podróżuję w dalekie, nieznane miejsca, ale także wtedy, gdy w różnych częściach Polski mogę odprawiać Mszę. Mimochodem wyłapuję wówczas różnice i podobieństwa w liturgii. Uwierzcie, to bardzo inspirujące. Od razu widać, czy liturgia jest przygotowana czy nie. I czy posługujący przy ołtarzu ministranci naprawdę służą, czy tylko mechanicznie wykonują wyćwiczone czynności.
