wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1003 | WYNIKÓW
Krytyczne spojrzenie
Moi koledzy z klasy ostatnio bardzo się zmienili. Dużo przeklinają, mają też co chwila tak zwane "skojarzenia" z rzeczami o charakterze seksualnym. Mówienie do innych "idioto" jest u nich chlebem powszednim, wyzywają się i wyrażają się w prostacki sposób. Sporo moich kolegów śmieje się ze mnie, bo jestem inna, dziewczyny, albo mi dokuczają, albo po prostu mnie unikają. Mam wielu kolegów w młodszych klasach, bo mam znakomity kontakt z małymi dziećmi. Lubię też spędzać czas z niepełnosprawnymi dziećmi, a moim marzeniem jest zostać wolontariuszką w hospicjum dziecięcym. Jestem humanistką, w tej chwili waham się między polonistyką, filozofią, psychologią. Idę do gimnazjum katolickiego i myślę, że opisane przeze mnie powyżej zachowania nie będą aż tak mocno i często występować. Nie wiem, jak to będzie.
13-latka
Męczący lęk
Stwierdziłam, że boję się ludzi. Bo jak inaczej nazwać to, że przechodząc obok dzieci czy starszych nastolatków, spuszczam głowę, bo boję się, że mnie zaczepią? Że gdy ktoś obok mnie się śmieje, a ja mam wrażenie, że ze mnie? Że mam wrażenie, że każdy otaksowuje mnie i to, co mówię, a najmniejsze potknięcie spisuje mnie na straty? Boję się podchodzić do grupek dziewczyn. Niby mam koleżanki, ale to ja się odsuwam od nich, bo boję się odrzucenia.
Lękliwa
