wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 124 | WYNIKÓW
Trudno zrozumieć
Kilka dni przed dyskoteką spytałem ją, czy zatańczymy. Wyraźnie ją to ucieszyło i zgodziła się. Godzinę przed imprezą pytała czy będę, zapewniała, że beze mnie będzie się nudziła. Zdziwiło mnie to, że prawie wszyscy chłopcy przyszli zupełnie pijani. Ona wyglądała wtedy bardzo zjawiskowo, ale jak sie można domyśleć, ledwie mogliśmy zamienić ze sobą słowo, bo wszyscy się do niej rwali (ci pijani). Z jednym z nich się całowała przy wszystkich. Po dyskotece napisała do mnie, jak mi sie podobało, i okazywała radość z tego, że chociaż przez chwilę tańczyliśmy.
W szkole nie rozmawiamy, jednak na fejsie dalej piszemy. Boje się, że ona robi to wszystko tylko dlatego, żeby się ponabijać ze mnie przy wszystkich. Nie wiem, czy zmieniać coś w naszych rzeczywistych relacjach, bo widać, że jest bardzo zainteresowana innymi kolegami. Pisała wiele razy, że
brzydzi się papierosami i alkoholem, a ten chłopak codziennie pije i pali
Gimnazjalista
Pod obserwacją
W klasie nie mam za dużo kolegów, wszyscy uważają, że się wywyższam, bo zwróciłem koleżance uwagę, że czegoś prostego nie umie, co było w podstawówce. Teraz zazwyczaj jestem sam na korytarzu, z kilkoma kolegami, i koleżankami, a reszta po prostu jest wrogo nastawiona. Jestem religijny, widzą moje koszulki z Jezusem itd. I wytykają mi To. Nie robię sobie z tego nic, ale tym razem już nie mam siły. Po ostatnich grzechach przestałem czuć bliskość na mszy, wpadłem w rutynę chodząc na różaniec, a powinienem przeżywać każdą Eucharystię na nowo. Nie potrafię, nie rozumiem
tego. Do tego dochodzi taka samotność…
Licealista
Niepokoje gimnazjalistki
Jestem w gimnazjum i mam straszny problem ze stresem. Codziennie rano, gdy wstaję i wiem, że muszę iść do szkoły od razu jestem spięta. Uczę się
dobrze i mam fantastyczny kontakt z rówieśnikami, nauczyciele bardzo mi odpowiadają, lecz gdy nauczyciel prosi, żebym podeszła do tablicy lub coś
powiedziała, to mam ochotę zapaść się pod ziemię. Problem leży po prostu w mojej głowie... nie wiem jak sobie z tym poradzić. Druga sprawa to oczywiście chłopak. Wiem, że to może wydać się infantylne i już nudne, ale podoba mi się bardzo jeden taki. I cenię Go pod każdym względem. Na początku wydawało mi się, że On też jest mną zainteresowany, ale teraz zaczynam mieć co do tego wątpliwości. Ostatnio "przypadkowo" Go widziałam i nagle zwolnił kroku i zaczął uśmiechać się i śmiać do kolegi. Moim zdaniem to było pozytywne, ale nie jestem pewna. A poza tym jest kilka lat starszy. Strasznie mi zależy i nie mogę sobie wybić z głowy, jak na mnie patrzył- tego szczerego wzroku i tego uczucia spokoju i bezpieczeństwa kiedy przy mnie stoi i kiedy się uśmiecha. Co mi Pani radzi w tej kwestii?
Gimnazjalistka
