wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3025 | WYNIKÓW
Psy są najlepsze
Kuba kocha przyrodę, a w tej chwili jego pasją są pająki, węże, jaszczurki. Dwie są niestety w jego pokoju. Zawsze liczę, że uda mi się z nimi spotkać pyskiem w pyszczek i wtedy im wyszczekam, co myślę o gekonach lamparcich. A może szczeknę krótko i dosadnie, że psy są najlepsze, najwierniejsze, więc niech siedzą skulone w terrariach i nie myślą o poznawaniu pokoju czy domu. Tu rządzę ja.
Brat pies
Lola natychmiast zwróciła się do mnie „bracie Tytusie, poczęstuj się kawałkiem mięsa”. Nim Pani zdążyła zaprotestować, połknąłem prezent, wyszczerzyłem zęby w uśmiechu i chciałem wyjaśnić dorosłym, że jako brat pies powinienem siedzieć z rodziną przy stole. Kto to widział, by dobry brat pod stołem czekał, czy którejś z dziewczynek coś spadnie z talerza?
Dzika trawa
Nastawiałam uważnie moje niemałe uszy, by dobrze wiedzieć, jakie plany ma rodzina na kolejne dni. Bo ciągle wydarza się coś, w czym nie mogę brać udziału. Msza szkolna, nabożeństwa różańcowe, parki linowe, ogrody zoologiczne, nasza palmiarnia, centra handlowe- to nie dla psów. Leżałam kilka dni temu nieco urażona tymi zakazami, zresztą, Kuba pojechał na trening, gdzie oczywiście psy nie mogą nawet zajrzeć.
Smycz ogranicza
Chociaż babcia wspomina swoje dawne psy, które nigdy nie chodziły na smyczy, wychodziły z podwórka, gdy miały na to ochotę i pomagały pędzącym na przystanek dotrzeć tam na czas. Czyli po prostu goniły z głośnym szczekaniem takie osoby. Dzisiaj to zakazane. Wędrujemy na smyczach. Owszem, moja nowa obroża jest piękna, czerwona, widoczna z daleka. No ale mnie ogranicza. Dlatego tak się ucieszyłem, gdy kilka dni temu Lola i babcia zaprosiły mnie do lasu.
Czy to się da połączyć?
Zwróciłam na niego uwagę już pierwszego dnia w liceum. Coraz bardziej mi się podobał. Rozglądałam się, z kim się zadaje, do jakiej klasy chodzi i czy możemy mieć wspólnych znajomych. Okazało się, że ma FB i mieszka w tym samym mieście co ja. Nie chcę zakładać FB ani Snapchata, bo to pożera czas i uzależnia. Myślę, żeby o nim zapomnieć, przecież nie wiem, jaki jest. Może powinnam zająć się nauką albo integracją w mojej klasie? Mam mało czasu i chcę mieć jak najlepsze wyniki w nauce. Jednocześnie nie mogę o nim zapomnieć, codziennie widzę go w szkole, jestem rozkojarzona i nie wykorzystuję czasu. Bardzo bym chciała, żeby do mnie zagadał, ale nie wiem, czy będę miała czas jakikolwiek związek.
15 latka
Nadmiar ambicji
Od zawsze byłam bardzo dobrą uczennicą, co roku świadectwa z czerwonym paskiem, zawsze przygotowana do lekcji, odrobione zadania, itd. Męczą mnie straszne ambicje. Dużo czasu poświęcam na naukę, jednak w razie jakiegoś niepowodzenia, złej oceny, bardzo źle na to reaguję- "załamuję się" i cały dzień mam już zmarnowany. Moi rodzice nie stawiają mi wymagań- w razie niepowodzeń, mówią mi, żebym się nie przejmowała. Problem leży we mnie, w mojej głowie i nie wiem, jak sobie z tym radzić. Nie potrafię się nie przejmować. Mam też ogromne kompleksy. Ciągle mi się coś w sobie nie podoba, mimo tego, że jestem podobno bardzo szczupłą. Dziewczyny w gimnazjum, zazdrosne o oceny, ciągle nazywały mnie brzydką i grubą. Teraz ludzie mnie lubią i nie narzekam na brak znajomych
15-latka
Wrzaskliwe ptaszyska
Biegam więc jak szalona, gonię je, szczekam, podskakuję, prawie latam, ale żadnego ptaszyska jeszcze nie upolowałam. Żeby mnie jeszcze bardziej pogrążyć, to na liniach wysokiego napięcia nawołują się krzykliwie inne skrzydlate stwory. Kuba wziął dzisiaj lornetkę, książkę i zaczął ostre śledztwo. Popieram- wroga trzeba poznać. Chociaż mam przeczucie, że Kubie się ptaki raczej podobają.
Zmiana szkoły
Chodzę do zespołu szkół, więc mam liceum na miejscu, jednak nie jestem pewna, czy chciałabym kontynuować naukę w tej samej szkole. Nie żałuję pójścia do tej szkoły. Ostatnio zauważyłam, że zaczynam się tam męczyć, dusić w pewien sposób. Czuję, że muszę odważyć się na taki krok, jakim jest zmiana szkoły. Niedawno zarzekałam się, że zostaję w liceum na miejscu. Moi rodzice nie biorą w ogóle pod uwagę zmiany szkoły. Obiecałam przyjaciółce, że pójdziemy razem do klasy w liceum, lecz teraz czuję, że ich wszystkich w pewien sposób okłamałam. Nikomu nie pisnęłam słowa o tym, że gdzieś z tyłu głowy krąży mi myśl o zmianie. Chciałabym choć raz w życiu odważyć się i zrobić to, co chcę. To taka ważna decyzja.
15-latka
