wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4729 | WYNIKÓW
Co za dużo, to niezdrowo...
Mam świetnego chłopaka, jesteśmy ze sobą już kilka miesięcy, ale mam wrażenie, że mnie osacza i przytłacza. Każdego dnia w szkole, razem w ławce, razem na przerwach, na zajęciach dodatkowych i w projektach. Cokolwiek mam ochotę zrobić, on jest obok i proponuje, że pójdziemy, zrobimy wspólnie. Gdy próbuję o tym rozmawiać, on uważa, że chcę rozstania, a to nieprawda.
Licealistka
Wielkie nabieranie
Najlepszym specjalistą od robienia ludzi w balona jest diabeł. Nazywany jest ojcem kłamstwa. Jakoś tak się dziwnie plecie, że łatwowierni są na świecie. Rymowanki rymowankami, a prawda jest taka, że ludzi zawsze łatwo dawali się oszukać. Łatwo można ich zrobić w balona. Niby tacy mądrzy, nawet coraz mądrzejsi i lepiej wykształceni, a dają się nabierać jak małe dzieci. Na przykład zaledwie siedemdziesiąt lat temu (w historii 70 lat to „zaledwie”), miliony Amerykanów uwierzyło, że Ziemię odwiedzili Marsjanie.
Zakochanie na rekolekcjach
Od pierwszego dnia, pierwszego spojrzenia wiedziałam i czułam, że spotkałam chłopaka na całe życie. Spędziliśmy na rekolekcjach cudowne 2 tygodnie. Nieustannie razem. Czas minął i rozjechaliśmy się na przeciwległe krańce Polski. Piszemy do siebie, rozmawiamy, obiecujemy, że spotkamy się za rok. Płaczę i tęsknię.
14 latka
Nie zmienił się, niestety...
Kolega z klasy, o którym myślałam, że się zmienił, zaczął mnie traktować jak przyjaciółeczkę na kilka dni. Jest mi przykro. Wydawało się, że się zmienił z podrywacza na zwyczajnego chłopaka, a tu znowu to samo. Nie wiem, co robić, bo się w nim zauroczyłam, jak wszystkie kolejne dziewczyny w klasie.
Gimnazjalistka
Co minęło, nie wróci
Bardzo się ostatnio zmieniłam, nawet trener powiedział, że stałam się poważniejsza. Kiedyś szalałam z koleżanką. Teraz rzadziej się spotykamy, nie organizujemy żadnych akcji, ona nie proponuje wspólnego wyjścia, ma nową koleżankę. Chciałabym, aby wróciły dawne czasy, gdy byłam szalona i beztroska.
Gimnazjalistka
Kontakt z uzależnionym
Zaczęłam pisać z bardzo sympatycznym, inteligentnym i oczytanym chłopakiem. Jeszcze z nikim się tak dobrze nie rozumiałam. On rozumie mnie, a ja chyba jego też. Ciągle pisze, że dzięki moim listom chce mu się znowu żyć, wraca poczucie sensu. Złości się, gdy mam zajęcia i brakuje czasu na rozmowy. Ostatnio przyznał, że jest uzależniony od amfetaminy. Wystraszyłam się, ale prosi, bym nie zrywała kontaktu, bo nie ma się przed kim wygadać. Leczyć się nie chce. Jest bardzo mądry, widzę to z jego stylu pisania. Czy to coś złego, że każdego dnia spędzę na rozmowie z nim godzinkę, czasami dwie?
Gimnazjalistka
