wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1019 | WYNIKÓW
Stanąć w prawdzie
Klasa mnie nienawidzi. Jak to się stało? Problem w tym, że sama nie wiem. Jestem pewna, że część poufnych wiadomości kierowanych do mojego klasowego przyjaciela została przeistoczona i rozpowszechniona. Mam tu na myśli niepochlebne słowa na temat kilku osób. Wszyscy są przekonani, że całą klasę. Zaczynają mnie nawet ośmieszać wirtualnie. Jestem pewna, że to się szybko nie skończy. Ale nie jestem pewna, ile wytrzymam. Co mam robić?
Gimnazjalistka
Wybór gimnazjum
Muszę wybrać gimnazjum. Moja szkoła, do której teraz chodzę, ma bardzo dobry poziom nauki i znajduje się tu też gimnazjum, ale nie lubię swojej klasy. Przewodzi silna liderka, wszystkich sobie podporządkowała, mnie nie lubi a ja jej, stara się ze mnie szydzić, a robi to boleśnie. Rodzice uważają, że powinnam w tej szkole zostać, chociaż znają moje problemy. Moi rodzice twierdzą że powinnam tam zostać chociaż opowiadałam już im o sytuacji. Drugą możliwością jest szkoła publiczna z nową klasą i nowymi nauczycielami. Moje kuzynki tam chodzą i bardzo im się tam podoba. Tak samo kuzyn i koleżanka z ulicy. Ta szkoła też ma dobry poziom. Bardzo chcę mieć nową klasę.
Szóstoklasistka
Motyle postanowiły pobawić się w dwie drużyny. Zwyczajny, pomarańczowy motyl (siedzi na wewnętrznej stronie ramki) miał być sędzią. Motyl, który przebrał się za białego konia miał dowodzić pierwszą drużyną, a motyl zielony – drugą drużyną.
Drużyna motyla zielonego; motyl zielony mówi: "zobaczcie, tu rosną trzy kwiatki, musimy nad nimi przelecieć i sprawdzić, czy tam jest druga drużyna". Dowódca drugiej drużyny mówi: "zobaczcie, oni niedługo przelecą nad kwiatkami, musimy szybko stąd przejść i się schować. Tu rośnie morski kwiatek, i tu właśnie możemy się schować". Motyle zgłodniały i znudziły się tą zabawą. Były bardzo zmęczone, więc pofrunęły zjeść kolację, a potem od razu położyły się spać. Ta część mówi o tym, jak motyle się bawiły.
Niebezpieczne hobby?
Bardzo lubię mitologię grecką i interesuję się nią. To takie moje hobby. Ale sumienie mnie gryzie. Jako chrześcijanka chodzę do kościoła i ,,uważam" na religii (bo u nas na religii jest zawsze głośno). Ale czuję, że Pan Bóg traci moje zainteresowanie. No, i jeszcze zadałam sobie ostatnio pytanie ,,skąd mamy pewność, że po śmierci trafimy do Sądu Ostatecznego, a nie, na przykład, nad rzekę Styks, a później do Elizjum czy na Równinę Kar?". Nie mam pojęcia, co z sobą zrobić.
Nastolatka
