wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1891 | WYNIKÓW
Rodzina, wracaj na drzewo!
Może wielu z Was uśmiechnęło się, czytając na okładce słowa: „Rodzino, wracaj na drzewo”. Można się śmiać oczywiście, ale rzecz jest bardzo poważna. Dlaczego? Zacznijmy od początku, czyli od pierwszej niedzieli Adwentu. Wtedy większość z Was, czytelników tego tekstu, zaczęła chodzić na Roraty „małogościowe” pod hasłem „Będziesz czytał Biblię codziennie”. I wielu pewnie nie opuściło jeszcze dotąd ani jednego dnia. I bardzo dobrze.
Wszystko na mnie
Wszystko, co komuś się nie uda, jest na mnie. Ktoś w mojej rodzinie nie dokręci czegoś, czy coś się stanie, to niby moją wina. Gdy wróciłam z kolonii, to mój brat twierdzi, że żałuje, że przyjechałam. Słyszę czasami jak brat i mama rozmawiają o tym, że jestem zła i niedobra. Mam ochotę czasami uciec i nie słuchać tego. Wiele razy mówiłam moim rodzicom, że się źle z tym czuję, ale oni się ze mnie śmiali. Gdy się źle czuję, to muszę iść do szkoły, bo uważają że kłamię. Nie wiem, co ja takiego mam, że jestem gorsza.
13-latka
W kierunku zmiany relacji
Nie mam zbyt dobrych kontaktów z moim bratem, ale ostatnio zaproponował, żebym poszła z nim na zbiórkę. Na początku zdecydowanie chciałam, ale teraz już nie jestem pewna. Gdyż moją wadą jest bieganie. Na krótkie dystanse jestem szybka i czasem wygrywam, ale dość szybko się męczę. Dlatego boję się, że będę musiała biec np. przez las i po prostu nie dam rady (tym bardziej, że większość jest starsza ode mnie i przeważają chłopaki). Głupio mi powiedzieć o tym bratu.
14-nastolatka
Czas żałoby
Zawsze wszystkim chętnie doradzam, a teraz sama potrzebuję pomocy. Zginął w wypadku znajomy. Nie potrafię się z tym pogodzić, nie znajduję odpowiedzi na podstawowe pytanie, jaki w tym sens, w śmierci człowieka, który mógł tyle dobrego zrobić. Nie potrafię się pozbierać, myślę o tym na okrągło, jestem naprawdę pogrążona w rozpaczy….
Licealistka
