Ministrant, biskup, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego
Rodzina Wojciecha i Marianny Pelczarów z Korczyna na Podkarpaciu była średnio zamożna i bardzo religijna. Mieli czworo dzieci. Józef Sebastian był trzeci. Od najmłodszych lat służył do Mszy jako ministrant. Do szkoły chodził w Rzeszowie i w nauce się wyróżniał. Po maturze poszedł do seminarium.
Potem krótko pracował jako wikariusz w Samborze. Dość szybko przełożeni zdecydowali, że zdolny ks. Pelczar pojedzie na studia do Rzymu. Rzeczywiście, wrócił do kraju z dwoma doktoratami i zaczął pracować w seminarium duchownym w Przemyślu.
Kilka lat później, w 1877 r. ks. Józef Sebastian został profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W tym czasie zasłynął też jako wybitny kaznodzieja i rekolekcjonista. W 1894 r. założył Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. A kiedy mieszkał w Krakowie u franciszkanów konwentualnych, wstąpił do III Zakonu św. Franciszka. W Asyżu, przy grobie św. Franciszka złożył śluby.
W pierwszym roku XX wieku jako biskup objął diecezję przemyską. Wszystko, co robił, zaczynał Mszą św. Eucharystia była dla niego najważniejsza. Na pierwszym planie w życiu biskupa Józefa Sebastiana zawsze była troska o chwałę Bożą. Tuż po niej znajdowała się Ojczyzna.