Można mieć oczy i nie widzieć Bo żeby widzieć, trzeba kochać.

I może dlatego potem, kiedy przyszli do Betsaidy, Jezus dotknął niewidomego. Najpierw zwilżył mu oczy śliną, a potem położył na niego ręce i niewidomy został uzdrowiony. „Wszystko widział jasno i wyraźnie” (Mk18,25).
Można mieć oczy i nie widzieć. I to wcale nie dlatego, że oczy mają jakąś wadę, czy dlatego, że okularów się zapomniało albo się potłukły. Czasem człowiek nie widzi, bo nie patrzy daleko, nie patrzy na to, co przed nim, nie patrzy na to, co za nim, ale patrzy tylko na czubek własnego nosa. Widzi tylko siebie. Tylko ja, ja, ja, ja jestem najważniejszy, najpiękniejszy i najmądrzejszy.
Co zrobić, żeby zobaczyć? Żeby widzieć jasno i wyraźnie? Trzeba włożyć okulary. Ale czasem nawet przez okulary słabo widać… Co wtedy? Trzeba je wyczyścić.
Pan okulista, z którym rozmawiałam (ss. 4–5) powiedział ciekawą rzecz. Że nasze oczy nie są najważniejsze. Wyobrażacie to sobie?... Pan okulista powiedział, że najważniejsze jest… trzecie oko, w które Pan Bóg każdego wyposażył.
O co chodzi? Trzecie oko to sumienie. Przyznacie, że to bardzo ważne oko. I czasem, to też przyznacie, to oko jest tak zachlapane przez grzech, że już nic nie widać. Co wtedy? Też trzeba je wyczyścić. Trzeba iść do spowiedzi, żeby zobaczyć na nowo, żeby umieć odróżniać dobro od zła, żeby widzieć jasno i wyraźnie. Dalej niż koniec własnego nosa, żeby znowu zobaczyć, ile codziennie dostaję od Jezusa i innych ludzi.
I o tym ma przypominać ściereczka, którą dołożyliśmy do tego numeru „Małego Gościa”. Można nią oczywiście wyczyścić okulary, można też przetrzeć smartfon, tablet czy ekran laptopa. Ale ściereczkę dostajecie przede wszystkim po to, żeby Wam przypominała o czymś dużo ważniejszym. Byście jak najczęściej czyścili Wasze trzecie oko, żebyście wiedzieli więcej, lepiej, bardziej wyraźnie to, co zasłania dobro. Tym bardziej że niedługo zaczyna się Wielki Post.