Ogromne, szerokie skrzydła, klinowaty ogon (u dorosłych biały) to cechy rozpoznawcze bielika – największego z krajowych ptaków drapieżnych.
Otwiera okno, usuwa jesienne liście, robi wiosenne porządki i… rusza w teren.
Gdy przyroda budzi się z zimowego letargu, z łąk i pól dobiegają coraz liczniejsze ptasie głosy. Jeden z nich jest szczególnie donośny i… nietypowy. Z pewnością nie da się go nazwać śpiewem.
Ciemny zadymiony korytarz. Snop światła z reflektorów i mocna muzyka.
Człowiek podziwia jego siłę, odwagę i spryt, i widzi w nim zwierzę groźne, nieobliczalne, którego trzeba się bać.