wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1286 | WYNIKÓW
Poprawić oceny
W podstawówce uczyłam się bardzo dobrze, ale w gimnazjum trochę się gubię. Zadania odrabiam bez problemów, a na sprawdzianach często mi nie wychodzi. Oceny mam już słabsze, ale najgorzej jest z geografią. Obawiam się, że na moim świadectwie zabraknie paska. Wstyd mi, że sobie nie radzę.
Gimnazjalistka
Nasze skarby
Spacery zawsze są cudowne, ale żadne nie sprawiają nam tyle radości co jesienne włóczęgi, węszenia, bieganie. Niestety, przed domkami sąsiadującymi z naszym ludzie zupełnie bez sensu chwytają codziennie za miotły i zmiatają liście z chodników. Ale radzę sobie i z tym, bo przecież powstają wówczas solidne kopce, w których zapachy cudownie mieszają się ze sobą
Dziękujemy, Królu Arturze
Środa, 28 kwietnia 2004 r. – Artur Boruc pierwszy raz zakłada bluzę bramkarską z orzełkiem na piersi. Polska remisuje z Irlandią 0:0. Piątek, 10 listopada 2017 r. – Artur Boruc żegna się z reprezentacją. Polska remisuje z Urugwajem 0:0. „Król Artur” nie wpuścił piłki do polskiej bramki w aż 24 meczach. Kibice szczególnie pamiętają jego wyczyny podczas meczu z Niemcami na mundialu w 2006 r. Na 91 minut dosłownie zamurował bramkę. A Klose i Podolski grający w drużynie niemieckiej łapali się bezradnie za głowy. Boruc wpuścił gola dopiero w doliczonym czasie gry. Podobnie było dwa lata później podczas Euro. Tym razem murowanie bramki w walce z Austrią trwało 92 minuty. Mecze z Irlandią i Urugwajem dzieli 13 lat i 196 dni. W tym czasie Artur Boruc rozegrał 65 meczów w kadrze, najwięcej wśród bramkarzy w całej historii polskiego futbolu. To wystarczający powód, aby w 44. minucie przerwać mecz, utworzyć szpaler z zawodników i pożegnać 37-letniego kapitana z honorami. Kibice na Stadionie Narodowym również dorz...
Aby radośnie zacząć dzień
Witamy się serdecznie, zawijamy smycze, dorośli się denerwują, rozplątują, a my specjalnie zawijamy je jeszcze bardziej. Taka poranna zabawa, której oczekują od nas dzieci, bo robimy widowisko. Czyż to nie sympatyczne, że wszyscy uczniowie i garstka przedszkolaków od razu się śmieją, komentują, oczywiście stoją i za nic nie chcą ruszyć, dopóki Pan lub Pani Koki nie zrobią z nami porządku? Przecież to takie ważne, by pożegnać rodziców z uśmiechem, w dobrym humorze.
