wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7174 | WYNIKÓW
Nowe spojrzenie
Tak właściwie to teraz zacznę doceniać samą siebie, że ja też coś mogę znaczyć i samą sobą się zajmę - dla samej siebie. Wcześniej tak przykładałam się do nauki, bo on się uczył. Ćwiczyłam, żeby super wyglądać. Teraz uczę się dla siebie, dla swojej przyszłości , ćwiczę dla siebie, dla kondycji i wytrwałości. Zawsze bałam się, że przy nim nie tak wyglądam, bluzka nie taka, włosy nie tak ułożone. Teraz całkowicie mnie to nie obchodzi, jak on mnie postrzega. Wszystko co robię, robię dla siebie. To trochę egoistyczne, ale innego wyjścia nie widzę. Pan Bóg niech mną kieruje. Nie będę tak skrupulatnie planować przyszłości, niech On to zrobi. Warto mieć marzenia. Chcę się uczyć, studiować, pracować. Kogoś tam kiedyś spotkam albo i nie spotkam. Pan Bóg wie lepiej, co mi jest potrzebne
15-latka
Przywrócić odrzuconego
Mamy w klasie kolegę, który ma trudne warunki życiowe, trochę się od nas różni- strojem, swobodą, której nie ma, milczeniem tak różnym niż nasze rozgadanie. Niestety, koledzy mu dokuczają i to w chamski sposób. On nie ma tak popularnych teraz gadżetów, a to jest główny temat ich rozmów. Chciałabym temu koledze pomóc, bo to spokojny i wartościowy chłopak.
12-latka
Czy on mnie pamięta?
Dwa lata temu poznałam w czasie wakacji przemiłego chłopaka. Mówił komplementy, żartował, spędzaliśmy razem sporo czasu. Ale wszystko się potem urwało, on zmienił szkołę, nie spotkaliśmy się więcej. Nie wiem, czy był zakochany. Ja go ciągle wspominam, mam do niego żal, że tyle smutku przez niego. Czy on mnie pamięta?
Szóstoklasistka
Przełamać strach
Wakacje ogólnie muszę uznać za udane. Jestem wdzięczna Panu Bogu za cały ten czas. Dużo dobrego wydarzyło się, dzięki temu, że kilka razy udało mi się przełamać barierę swojego komfortu tzn. zdecydować się na coś mimo strachu, obaw i niepewności - ruszyć w nieznane. Tak było, gdy zdecydowałam sie jechać w Tatry w ciemno. Tak było, gdy pojechałam na rekolekcje oazowe z księdzem, którego nie znałam i z większością ludzi, których nie znałam. Tak było, gdy dzień przed pielgrzymką do Częstochowy zdecydowałam się iść i co więcej pełnić funkcję muzycznej w grupie, w której prawie nikogo nie znałam. Wzięłam gitarę i ruszyłam w drogę. Tak było również we wrześniu, gdy zdecydowałam się jechać na tydzień w Tatry ze studentami z duszpasterstwa. Warto przełamywać swój strach i wychodzić ze swojej strefy komfortu, kiedy to na przykład łatwiej i przyjemniej jest siedzieć w domu niż zdecydować się jechać gdzieś z ludźmi, których się nie zna.
Studentka
Najpopularniejsze
- Moim powołaniem jest miłość
- Wspomnienie aniołów stróżów
- Bóg widzi wszystkie twoje dobre uczynki
- Zemsta jest czymś, co nie podoba się Panu Bogu
- Chcą być blisko Jezusa
- Już jest blisko!
- U Polski bram trzymamy straż
- Październikowy numer "Małego Gościa"
- Gdzie jest twoja rybka?
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
