wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 806 | WYNIKÓW
Koniec dokuczania
Od dawna koleżanki z klasy dokuczały mi, szczególnie przed wuefem. Próbowałam na różne sposoby z tym skończyć. Bez powodzenia. Potem prosiłam nauczycielkę w-f i wychowawczynię, też nie wyszło. Ponieważ sytuacja była coraz bardziej uciążliwa, zgodnie z pani sugestią poszłam do dyrektora. Rozmowa była krótka, konkretna, a efekt natychmiastowy. Nie sądziłam, że tak prosto można ten problem rozwiązać.
Licealistka
Zerkajcie sobie
Od dawna na niego zerkam, on zerka na mnie. Ostatnio nawet lepiej się uczy. Ja należę do klasowej czołówki, wiem, że rówieśnicy nieraz ze mnie żartują może i śmieją się, że jestem dziecinna. A ja martwię się o kolegów, że się nie uczą, opowiadają o paleniu, piwie. Temu wyśnionego chętnie bym pomogła w nauce, ale nie wiem, czy to ma sens. Kilka dni temu on założył facebooka. Chcę go zaprosić, ale nie wiem, czy wypada.
16-latka
Niezdecydowanie
W szkole muzycznej, gdzie spędzam tak wiele czasu zwróciłam uwagę na sympatycznego chłopaka. Marzę o nim nieustannie, jestem przekonana, że się zakochałam i wreszcie postanowiłam go poznać. Ale wtedy nagle pojawiło się pytanie, czy czasem nie wolę, by wszystko pozostało w sferze marzeń. W takiej niepewności zaczęły się wakacje. Teraz na zmianę raz planuję, że zapiszę się do tego samego zespołu, w którym on gra, że będę się koło niego kręcić, poszukam wspólnych znajomych, to znowu wszystko wydaje mi się dziecinne i wolę niczego nie zmieniać. Co Pani sądzi o takiej dziwnej sytuacji?
16-latka
Wahania
Słuchałam rekolekcji o powołaniu. Uspokoiły mnie. Ale potem wysłuchałam świadectwa pewnego księdza . Mówił, że od zawsze czuł powołanie do bycia osobą konsekrowana, tylko na wiele sposobów próbował to zagłuszyć i wmówić sobie, że to nieprawda. Tutaj właśnie zaczynam się martwić. Od zawsze czuję, że powinnam być siostra zakonną i boję się, że w moim przypadku jest tak samo. Chcę działać zgodnie z wolą Boga. Wiem, że wtedy będę szczęśliwa. Mimo to jednak boję się i nie chcę , żeby moim powołaniem było bycie osobą konsekrowana. Moje myśli mnie rozrywają. Nie wiem, co mnie czeka. Nie umiem nie myśleć i nie czekać na chłopaka, a z drugiej strony nie chcę tego robić. Wiem, że Bóg nie chce nic na siłę i chce mojego dobra. Wiem, że moje odczucia, to nie jest dowód, że Bóg ma taki plan. Ja nic nie wiem.
Zagubiona Gimnazjalistka
