wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 10751 | WYNIKÓW
Widziane z boku
Bardzo często, gdy mam fajny dzień i cieszę się z sukcesów w szkole, wszystko psuje nieprzyjemny wieczór. Nie zawsze tak jest, ale jednak zdarza się to bardzo często. Zazwyczaj ja kłóciłam się z rodzicami, ja kłóciłam się z moją siostrą, albo moja siostra z rodzicami. Ostatnio siostra pokłóciła się z rodzicami. Po nieprzyjemnej wymianie zdań, do której się nie wtrącałam, w domu zapanowała niemiła atmosfera. Postanowiłam, że nie będę stać z założonymi rękami. Chciałam im wytłumaczyć bezsens kłótni, ale mama powiedziała, że jestem jeszcze mała i nie zrozumiem. Zyskałam tylko dodatkową porcję płaczu. Mam dość tych prawie codziennych kłótni. Jak im zapobiec?
Gimnazjalistka
Trzeba się odważyć...
Od jak dawna sięgam pamięcią znałem pewną dziewczynę. Wychowaliśmy się na jednym podw órku. Nie wyobrażaliśmy sobie choćby jednego dnia bez wspólnej zabawy. Śmiało mogę stwierdzić, że ten okres, tj. w wieku 4-7/8 lat był najpiękniejszy w ciągu całego mojego krótkiego życia. Następnie udaliśmy się do innych do innych szkół podstawowych. Mniej więcej od tego właśnie czasu zaczął pojawiać się między nami taki znikomy murek, który z każdym kolejnym rokiem rósł . Jednak wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy, a następnie było mi to strasznie obojętne. Uczyliśmy się w jednym gimnazjum, ale w różnych klasach. Traktowaliśmy się jakbyśmy się nigdy nie znali. Po dwóch latach zaczęło mi to bardzo przeszkadzać i próbowałem nawiązać kontakt i zniszczyć mur. Coraz bardziej Jej potrzebuję, ale coraz dalej mi do Niej. Mam napady agresji lub smutku. Dwa razy udało nam się stać w jednej grupie i wtedy normalnie rozmawialiśmy, ale gdy raz zostaliśmy sami na przystanku- milczałem.
16-latek
