wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1514 | WYNIKÓW
Jeszcze czas na decyzję
Od dłuższego czasu męczy mnie jeden ważny problem. Kim mam być w przyszłości? Wiele osób mówi mi, że byłabym doskonałym prawnikiem. Kiedyś też tak uważałam. Ale od dłuższego czasu poczułam bardzo silną więź z Bogiem i jeżeli dobrze go rozumiem, powinnam zostać psychologiem. Na ile mogę pomagam znajomym, ale dorośli są za zawodem prawniczym. Czy iść za pasją, czy za tym, co może mi sie opłacić w życiu? Uwielbiam rozmawiać z innymi, a przede wszystkim z dziećmi o ich problemach. Modlę się o jakiś dodatkowy znak
15-latka
Internetowa przyjaźń
Poznałam go dzięki internetowej grze, którą oboje lubimy. Cecha, która stanowczo mnie w nim urzekła to mądrość. Tak, jak ja uczy się najlepiej w klasie. Różni się od moich kolegów, którzy nie potrafią być chociaż przez chwilę normalni i zaśmiecają atmosferę swoimi drętwymi żartami. Zapewne powie pani, że powinnam stawiać na pierwszym miejscu świat rzeczywisty, nie Internet. W "realu" nie brakuje mi przyjaciół. Mimo wszystko chciałabym się z nim kiedyś spotkać, on ze mną też. Rozum jest przeciw, serce mówi, że możemy być przyjaciółmi, a ja nie mogę się w tym odnaleźć. Czy nasze spotkanie mogłoby kiedykolwiek mieć miejsce? Może za rok lub dwa?
Nastolatka
Tylko szczerość
Wierzyłam, że można mieć chłopaka za granicą. Jeszcze ani razu się nie pokłóciliśmy, ale w zasadzie nawet nie było ku temu okazji. Czuję, że nie mamy za wiele tematów do normalnych rozmów. Gdy przyjeżdża, oglądamy filmy. Czuję się jak potwór, bo dostałam drogie prezenty, kwiaty przez pocztę kwiatową. Odległość już mnie dobija. Ciężko mi z tym, że nie mogę z nim normalnie porozmawiać, przytulić się i nawzajem wspierać się będąc przy sobie. Nie czuję już tego co kiedyś. Wiadomo, że w dzisiejszych czasach komunikacja na odległość jest ułatwiona, ale nawet nie piszemy zbyt często. Przyjedzie za kilka miesięcy, a ja to muszę wyjaśnić, napiszę więc list. Ale jak?
16-latka
I to ma być ideał?
Na przystanku wsiadł pewien chłopak. Od tego momentu nie potrafię trzeźwo myśleć. Kompletny ideał pod względem wyglądu. Zupełnie sfiksowałam na jego punkcie. Koleżanka go zna. Podobno to fajny chłopak. Ale ja jestem nieśmiała, więc całymi nocami płakałam, wpatrując się w jego zdjęcie. Koleżanka mnie skołowała i napisała do niego o mnie, potem ja próbowałam do niego napisać, ale on milczał. Czułam się jak kretynka. Już wiem, że on nie chodzi na religię, pije alkohol, coś tam bierze. Kończy technikum i pewnie wyjedzie. Jak go wyrzucić z serca? Próbuję nawiązać kontakt z innymi, ale ciągle myślę o nim.
Najnowsze w serwisie
- Siostra Faustyna – zakochana po uszy
- Podwórkowe Koła Różańcowe Dzieci
- Co znaczą słowa: "biada"?
- Nieść Chrystusa innym
- Wspomnienie aniołów stróżów
- Chcą być blisko Jezusa
- Moim powołaniem jest miłość
- Zemsta jest czymś, co nie podoba się Panu Bogu
- Bóg widzi wszystkie twoje dobre uczynki
- Październikowy numer "Małego Gościa"
