Gdzie jest św. Walenty?

Zanim św. Walenty stał się w Polsce patronem zakochanych, przez stulecia był przede wszystkim patronem ludzi cierpiących na epilepsję i choroby nerwowe.

Relikwie św. Walentego przechowywane są w Chełmnie (Kujawsko-Pomorskie) od średniowiecza w farze pw. Najświętszej Marii Panny. W Krakowie w bazylice św. Floriana przechowywane są w relikwiarzu w kształcie ręki wzniesionej do błogosławieństwa.

W Poznaniu relikwie Walentego znajdują się w farze w XVIII-wiecznej pozłacanej monstrancji, w bocznym ołtarzu. Po raz pierwszy za zakochanych modlono się tu w 1996 r., kiedy w Polsce coraz bardziej popularne stawały się obchody Dnia Zakochanych.

Również na Jasnej Górze w bocznej kaplicy bazyliki znajduje się obraz św. Walentego i fragment jego ręki umieszczony w relikwiarzu ze srebrnej blachy.

A Bieruniu w archidiecezji katowickiej znajduje się kościół pod wezwaniem tego świętego. Tu bardzo często, a nie w parafialnym kościele św. Bartłomieja, ślubują sobie narzeczeni zawierając sakrament małżeństwa.

Święty Walenty był biskupem i męczennikiem pochodzącym z Rzymu. Żył w III wieku. Zginął podczas prześladowań chrześcijan. Był już bardzo czczony w IV wieku, dlatego nad jego grobem papież Juliusz I polecił wybudować bazylikę, która stała się prawdziwym sanktuarium i jednym z pierwszych miejsc pielgrzymkowych. W średniowieczu już niemal w całej Europie czczono Walentego. Wzywano go przede wszystkim podczas ciężkich chorób, zwłaszcza nerwowych i epilepsji. W Anglii i Stanach Zjednoczonych, czczono św. Walentego jako patrona zakochanych.

Św. Walenty przedstawiany jest jako kapłan w ornacie, z kielichem w lewej ręce, a z mieczem w prawej, także w stroju biskupa uzdrawiającego chłopca z padaczki.