Feliks żył w III w. Informacje na jego temat znamy z pism jego rodaka, św. Paulina.
Feliks był Syryjczykiem, synem oficera. Osiedlił się w Noli, na południe od Neapolu. Tam poświęcił się służbie Bożej, a jego brat, Hermiasz, obrał zawód legionisty-żołnierza.
Kiedy Feliks przyjął święcenia kapłańskie, wybuchło prześladowanie wyznawców Chrystusa za panowania Decjusza. Biskup Noli Maksym opuścił wówczas potajemnie diecezję, cały ciężar jej prowadzenia oddając w ręce Feliksa. Ten wkrótce został aresztowany i uwięziony. Według relacji św. Paulina - Feliks był torturowany. Jego poranione ciało wleczono po ostrych muszlach i skorupach. Udało mu się jednak ujść z więzienia. Ukrywał się przez pewien czas w wyschniętej studni. Po śmierci Decjusza powrócił. Ponieważ jednak skonfiskowano mu majątek rodzinny, żył z pracy swoich rąk. Zmarł 14 stycznia około 260 roku, opłakiwany przez wszystkich.