W poszukiwaniu sensu życia
Od jakiegoś czasu zastanawiam się nad sensem życia i nie bardzo go znajduję. Znowu zaczyna się monotonia każdego dnia! Po co to wszystko? Tracę chęć do działania, gdy się głębiej zastanawiam. Licealistka
Każdy myślący nastolatek w pewnym momencie zadaje sobie to pytanie. Już samo szukanie jest cenne. A sens znajdziesz, gdy odkryjesz Boga. Ale nie tę Bozię, ktorą znasz z dzieciństwa. Tak jak dbasz o swoje ciało, martwisz się, by dobrze i pięknie wyglądać, tak samo należy dbać o duszę. Jeśli jej się nie
będzie karmiło Bogiem, ona usycha i nie widzi sensu w codziennej bieganinie. Masz w pewnym sensie rację pisząc, że ta monotonia nie ma sensu. Nie ma, jeśli się żyje tylko tym. Oprócz szkoły trzeba żyć innymi sprawami. Trzeba poznawać ludzi, świat, kulturę w szerokim tego słowa znaczeniu, trzeba umieć być ciekawym i się zachwycać i dziwić. Czytałaś " Oskara i panią Różę" i inne książki Erica Emanuela Schmitta? Niektórym pomagają książki Cohello, ja uczę się u księdza Twardowskiego, trzeba szukać. Wielki filozof powiedział, że niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Panu. Od Boga wyszliśmy i do Niego wracamy. Ale po drodze jest tyle piękna do odkrycia, tyle tajemnic, które pozwalają choć trochę zbliżyć się do tajemicy Boga. Patrz, jakie zadanie przed Tobą. Nie zgubi sensu ten, kto nie zgubi Boga. Aby ten kontakt utrzymać, należy z Bogiem rozmawiać. Już nie jęzkiem dziecka, ale w nowy sposób. Możesz oczywiście to zbagatelizować, zająć się tylko swoim wyglądem, lekcjami, relacjami z koleżankami. Pamiętam, jak stary już i bardzo schorowany Jan Paweł II radził swoim rówieśnikom, by do końca zachwycali się światem! Zajrzyj na naszej stronie internetowej do mądrości, które sformułowali wielcy myśliciele. Może któreś Ci pomogą? Powodzenia!
