Bez dziewczyny

Rozumiem Twoje pragnienie i marzenie. Każdy nastolatek chce, by obok był ktoś bliski, kto zrozumie, pomoże, ale jednocześnie będzie zachwycał swoim urokiem, swoją odmiennością.
Bardzo, bardzo rzadko powstają udane pary w tym wieku. Człowiek od początku jest stworzony do bycia we woje, ale zauważ, że Adam w raju też był najpierw sam i też był smutny, samotny, jakiś niespełniony. Wraz z Ewą pojawiły się radości i kłopoty, pobyt na ziemi, ale też z pewnością piękne chwile, bo byli razem. Myślę, że każdy człowiek musi jakby powtórzyć tę biblijną drogę- musi być jakiś czas smutny i samotny, musi być niespokojny i poszukujący, by wreszcie swoją drugą połowę znaleźć. Ale to nie jest finał- wtedy dopiero staje się przed egzaminem z umiejętności
życia!
Gimnazjum to taki czas, gdy już szukasz dziewczyny, ale jesteś jeszcze wolny od odpowiedzialności za drugą osobę. Zamiast tęsknić, masz bardzo mocno szukać, czyli poznawać wciąż nowe osoby, zapisywać się do różnych kółek, organizacji, klubów, wychodzić z domu i poznawać.
Rozumiem Twoją tesknotę, ale lepiej mieć teraz mnóstwo koleżanek, przyjaciółek, poznawać tę dziewczęcą odmiennośc, wiele dyskutować, żartować, nawet flirtować, by wreszcie między jedną z nich a Tobą zaiskrzyło. To się czuje, że ta właśnie osoba jest Ci przeznaczona. Oczwiście, zdarzają się pomyłki, wtedy trzeba się rozstać w zgodzie. Natomiast ta właściwa dziewczyna wcale nie musi być ideałem. Bo Ty też ideałem nie jesteś. Bo ideałów nie ma. Trzeba kogoś pokochać z jego wadami! Trzeba nauczyć się dogadywać, ustępować, kłócić i godzić, szukać rozwiązań, trzeba mieć jednakowe poglądy na najważniejsze sprawy.
Miłość ma uskrzydlać, ma wzbogacać, nie ma być niewolą, że potem już nie ma się kontaktów z innymi.
Dobre budowanie związku jest tak trudne, że przerasta mozliwości 14, 15 latka / a nawet starszego/.
Dlatego szukaj, poznawaj, rozglądaj się, bo czasami szuka się daleko tego, kto jest blisko.


Więcej listów:

zadaj pytanie...