Wydra (Lutra lutra)

Wśród rodziny łasicowatych z rzędu drapieżnych jedynym morskim gatunkiem jest wydra morska zwana też wydrozwierzem lub kałanem. Pozostałe gatunki prowadzą typowo lądowy tryb życia.

Zwinna, zgrabna, wesoła i "gadatliwa", wydra ma piękne, opływowe kształty, przystosowane do wodnego trybu życia. Porusza się w wodzie za pomocą ruchów ogona i płetwiastych tylnych łap. Przednie łapy to prawdziwe dłonie umożliwiające chwytanie i przytrzymywanie pokarmu. Wydra jest nieufna, żyje samotnie, jest aktywna głównie w nocy.

Przed zimnem chroni ją grube futro, o które musi bardzo dbać i pielęgnować je tak, aby utrzymał się na nim płaszcz tłuszczowy, zapobiegający przedostaniu się wody do skóry, co mogłoby spowodować chorobę i śmierć zwierzęcia.

Wydry odgrywają istotną rolę w ochronie wodorostów, ponieważ zjadają jeżowce, niszczące wartościowe gatunki glonów. Futro wydr jest jednym z najgęstszych na świecie. Na centymetr kwadratowy skóry przypada do 50 razy więcej włosów niż u człowieka.

Ze względu na cenne futro wydra morska jest gatunkiem zagrożonym, choć już ponad 50 lat temu zaczęto chronić wydry, dzięki czemu ich liczebność podniosła się.

Wydra morska stanowi gatunek odzyskujący możliwość przetrwania. Dzięki przedsięwziętym działaniom ochronnym jej populacja stale wzrasta. Z powodu gęstego, pięknego futra myśliwi niemalże wytępili ją na początku XX wieku, ale ścisłe przepisy ochronne umożliwiły przetrwanie tego gatunku. Jej populacja liczy pod koniec XX wieku około 40 tysięcy osobników.

Niegdyś zasięg występowania tego gatunku rozciągał się od wysp Japonii po Kalifornię. Obecnie wydra zamieszkuje na północnym Pacyfiku u brzegów Wysp Kurylskich, Kamczatki, Wysp Komandorskich i Aleutów.

Na wydrę polowano najpierw z uwagi na cenne futro, później z powodu szkód wyrządzanych przez nią w rybostanie. Z uwagi na niską płodność wydra nie wytrzymała intensywnych prześladowań i liczebność jej populacji zaczęła drastycznie maleć.

Obecnie ocalała jedynie w niedużych i nielicznych ostojach w północnych Niemczech, w Lesie Bawarskim, Polsce oraz w nieco licznej w mniej zmienionych środowiskach nadrzecznych wschodniej i południowo-wschodniej części Europy. Także w Wielkiej Brytanii liczebność wydry uległa znacznemu zmniejszeniu. Z tych powodów wydra należy do najbardziej zagrożonych wymarciem ssaków europejskich, chociaż pokazany na mapie zasięg jej występowania wydaje się rozległy.