FRANNISZEK PFANER

Franiszke urodził się 21 września 1825 roku w Langen w Austrii, w rolniczej rodzinie Antoniego i Anny Marii Pfannerów. Zawsze energiczny i pełen zapału, zdecydował się zostać Księdzem. W 1850 roku przyjął święcenia kapłańskie i jako ksiądz diecezjalny pracował ponad 10 lat w duszpasterstwie, osiągając wiele sukcesów. Jednak jego zdrowie bardzo podupadło i zaczęto podejrzewać nawet gruźlicę. To skłoniło go do decyzji, aby wstąpić do klasztoru, w którym mógłby spokojnie pracować i tam umrzeć. W tym czasie poznał Trapistów, do których się przyłączył. Surowy post i ciężka praca w klasztorze doprowadziły do wyzdrowienia. Pfanner przyczynił się do odnowienia swej pierwszej placówki - Klasztoru Mariawald w Niemczech, Niemczech którym został później przełożonym. Wrodzony zapał do pracy pociągnął go następnie do wybudowania od podstaw Klasztoru Mariastern w Banja Luce, w ówczesnej tureckiej i wrogiej chrześcijaństwu Bośni.

Podczas jednej z kapituł generalnych Zakonu Trapistów w 1879 roku biskup misyjny Ricards z Afryki Południowej zwrócił się z prośbą do kapituły o objęcie przez zakonników jednej z placówek misyjnych w swojej diecezji. Po wahaniach zebranych ojców, O. Franciszek zgłosił się zdecydowany na wszystko, wypowiadając swe słynne zdanie: "Jeśli nikt nie chce iść, idę ja" . Wraz z trzydziestoma współbraćmi osiedlił się na farmie nazwanej Dunbrody na zachodnim wybrzeżu Afryki Południowej. Placówka ta była jednak bardzo trudna do utrzymania, ponieważ ciągle brakowało wody, a ziemia była nieurodzajna. O. Pfanner podjął decyzję o zmianie miejsca.
Po kilkudniowej podróży w kierunku północnym znaleziono odpowiednie miejsce leżące na pagórku w okolicy Durbanu. Nazwano tę osadę Wzgórzem Maryi - Anny (Mary - Anne - Hill), stąd dzisiejsze Mariannhill. Wspólnymi siłami wybudowano w krótkim czasie klasztor, który stał się centrum chrześcijaństwa w tamtej okolicy. Przy klasztorze zaczęły powstawać warsztaty i szkoły, kształcące mieszkających tam Zulusów. Zakonnicy z Mariannhill uczyli wielu praktycznych zawodów i pomagali tworzyć gospodarstwa rolne. Już wkrótce w głównym domu mieszkało ok. 300 zakonników, a O.Pfanner został opatem. Zaczęto też tworzyć nowe stacje misyjne oddalone nawet o 200 km od Mariannhill. Ich nazwy pochodziły najczęściej od europejskich sanktuariów maryjnych, stąd znajdziemy tam np. Lourdes i Częstochowę. Wkrótce oddzielono klasztor Mariannhill od Zakonu Trapistów i stał się on głównym domem nowoczesnej kongregacji misyjnej. W lutym 1909 roku, krótko przed śmiercią założyciela, Papież Pius X dopełnił rozdziału tworząc Zgromadzenie Misjonarzy z Mariannhill. Odtąd stało się możliwe zakładanie ośrodków formacyjnych w Europie i Ameryce dla zdobywania kolejnych powołań do pracy misyjnej.

Modlitwa Sługi Bożego Opata Franciszka Pfannera:

Święci Boży!
Wyproście dla mnie łaskę, której przez Drogocenną Krew Chrystusa pragnę:
Abym zawsze pełnił wolę Bożą,
Zawsze był zjednoczony z Bogiem,
O niczym innym nie myślał jak tylko o Bogu,
Wszystko czynił ze względu na Boga,
We wszystkim szukał chwały Boga,
Bym coraz bardziej poznawał moją nicość,
Coraz lepiej pojmował Bożą wolę i
Zawsze zachował skupienie ducha. Amen.

źródło: