Malarstwo epoki lodowcowej

Pełne życia malowidła jeleni, dzików, koni i bizonów, niektóre ponad dwumetrowej wysokości, pokrywają sklepienie komory głównej o długości 18 metrów i szerokości 8 metrów. Zwierzęta narysowano węglem drzewnym i pomalowano na czerwono oraz fioletowo. W mniejszych galeriach widnieją postacie wyryte w kamieniu i pomalowane na czarno. Malowidła odkrył w 1879 roku właściciel ziemski Marcelino de Sautola, który znalazł także krzemienne narzędzia i kości zwierząt. Początkowo naukowcy uznali malowidła za fałszerstwo. Dopiero w 1902 r. potwierdzono ich autentyczność i stwierdzono, że powstały około 13 500 lat p.ne.

Obiekt uznany przez Komisję Dziedzictwa Światowego UNESCO, za miejsce o wyjątkowej wartości (przyrodniczej/kultrowej)