piątek, 18 lipca, 2008r.

Hau, Przyjaciele!
Malujemy kuchnię. To znaczy, Kuba maluje i rządzi się. Wytrzymać się nie da. Paulina już się obraziła, bo twierdzi, że brat wybrał najłatwiejsze zajęcie. Jej każe myć, przestawiać, opróżniać, podawać, przynosić, zanosić, szukać. Siostra ma być pomocnikiem do wszystkiego, a on malarzem. Czyli rodzeństwo się spiera, a ja węszę wśród cudownego rozgardiaszu. Zaraz odniesli wrzaski, że roznoszę farbę, dziurawię folię. Miałem ochotę kłapnąć na nich zębami. Na szczęście rodzice domyślili się, co się dzieje w domu i regularnie dzwonili, pytając o postęp prac. To otrzeźwiło dzieci. Doszły do porozumienia i wreszcie sufit lśnił ostrą bielą. Szafki coraz bardziej śmierdziały od środków czystości, dlatego wyniosłem się wreszcie do ogrodu. Teraz ja mogę wyładować emocje, szczekać na przechodniów, gonić wymyślone koty, ogłaszać światu, że ja tu rządzę. Cześć. Tobi.