piątek, 18 kwietnia, 2008r.

Hau, Przyjaciele!
Po lekcjach sześć dziewczyn zakotłowało się w naszym ogrodzie. Przyniosły paluszki, napoje, rozsiadły się przy stoliku. Każdą serdecznie powitałem, każdej pozwoliłem się wygłaskać. Może teraz, gdy na dworze ciepło, już zawsze tak będzie? Bardzo by mi to odpowiadało. Maja wyjęła wafelki, Justyna czekoladę. Wiadomo, że potrrafię się na wiele zdobyć, byle wyłudzić jedzenie, szczególnie słodycze. Ale to nie dla mnie przyszły dziewczyny. Mają przygotować inscenizację, w której przedstawią św. Wojciecha- patrona Polski. Jadzia przyniosła wielką księgę o świętych, w której znalazły wiele informacji o tym niezwykłym, odważnym i dobrym człowieku. Słuchałem i pomyślałem, że gdyby św. Wojciech miał psa, to by go w porę ostrzegł przed poganami. Taki pies prędzej sam by zginął, niż pozwolił zaatakować swojego opiekuna. Przez te rozmyślania poczułem taki przypływ energii, że z głośnym jazgotem rzuciłem sie do furtki. "Poganie atakują, co Tobi?"- spytała Paulina. Hm, skąd ona zna moje myśli? Cześć. Tobi.