Katolicyzm wśród Hindusów

J ego początki sięgają misji św. Tomasza Apostoła. Zgodnie z tradycją po śmierci Pana Jezusa ewangelizował on właśnie w Indiach. Przybył tam w roku 52. To tłumaczy, dlaczego wierni Kościoła Syromalabarskiego nazywani są czasem „chrześcijanami świętego Tomasza”. Szacuje się że na świecie jest ich ok. 5 milionów. Przez wiele wieków Kościół Syromalabarski pozostawał bez kontaktów z Rzymem. Dopiero za sprawą Portugalczyków w XV wieku zostały one przywrócone. Misjonarze, nie rozumiejąc do końca zastanych na miejscu tradycji chrześcijańskich, chcieli – w dobrej wierze – narzucić styl łaciński. Wzbudziło to jednak ogromny sprzeciw. Do tego stopnia, że w wieku XVII na kilka lat zerwano jedność ze Stolicą Apostolską. Z drugiej strony obecność portugalskich misjonarzy zaowocowała lepszym kształceniem przyszłych księży i wzrostem liczby powołań. Jeszcze do niedawna, do Soboru Watykańskiego II, językiem liturgicznym Kościoła Syromalabarskiego był tzw. starożytny syriacki. Pod koniec lat 60. minionego wieku wprowadzono język współczesny – malajalam. Jednak nie doprowadziło to do jedności liturgicznej, której się spodziewano. Niektórzy domagali się zachowania tzw. tradycji chaldejskiej, inni oczekiwali zbliżenia się do tradycji łacińskiej. Jednym z przejawów trwającego sporu była postawa celebransa podczas liturgii. W tej sprawie interweniował nawet Jan Paweł II. W 1999 roku zalecił Kościołowi Syromalabarskiemu, aby przed modlitwą eucharystyczną kapłan zwrócony był do ludu, następnie do momentu rozdzielania Komunii św. ad orientem, czyli w stronę ołtarza i tyłem do zebranych wiernych, by potem znów odwrócić się w stronę ludu. Rozwiązanie to nie zostało jednak przyjęte. Nawet Synod Kościoła Syromalabarskiego zwołany przed 21 laty nie był w stanie wprowadzić ujednolicenia w liturgii. Ale w lipcu tego roku Stolica Apostolska opublikowała kolejny list do Kościoła Syromalabarskiego. Papież Franciszek ponownie zaapelował o jednolity sposób sprawowania Eucharystii, zgodnie z postanowieniem synodu tego obrządku w 1999 roku. Podkreślił, że przyczynia się to do większej stabilności i kościelnej jedności w tej wspólnocie, a także pomaga w ewangelizacji. Jak widać, przepisy liturgiczne obowiązują nie tylko katolików obrządku rzymskiego. Ich wierne przestrzeganie to przejaw miłości do Kościoła.