Nadchodzi rodzina

czwartek, 3 maja, 2018r.

Hau, Przyjaciele!

Kuba wstał wcześnie, bo ma bardzo dokładny plan nauki. Ledwo coś chwycił w kuchni, już się rozsiadł przy biurku, już liczy, mruczy, stuka długopisem w blat biurka, już dzwoni do Łukasza i konsultują wyniki. Miałam nadzieję na wspólne solidne śniadanie, ale nic z tego. Rodzina umówiła się na wieczorną mszę i rodzice z Pauliną pojechali do babci. Wczesnym popołudniem nadeszła Ala, dziwnie blada. „Im więcej się uczę, tym więcej się denerwuję, widzę, ile mam luk w mojej wiedzy.” Nagle odezwał się klakson samochodu. O rety, nadchodzi pomoc, przybywa rodzina. Wszyscy ze słowami wsparcia dla Kuby i Ali, ze śmiechem, z żartami, śmiesznymi wspomnieniami. Ciocia Ania opowiadała, że pradziadek zdawał maturę zaraz o wojnie we Włoszech w armii generała Andersa. Nawet przyniosła zdjęcie młodego chłopaka pochylonego nad książką z głową obwiązaną ręcznikiem. Kuba i Ala kiwali głową ze zrozumieniem. Wujek Janek wspominał, jak potajemnie zamieniali się z kolegami wylosowanymi miejscami, bo on po prostu musiał siedzieć obok koleżanki. Pani z panem wyjęli albumy ze zdjęciami, ale za chwilkę i tak trzeba było zrobić miejsce na ciasto orzechowe. Wiadomo, że orzechy dobrze działają na mózg. Zresztą, każdy miał swoje teorie na temat tego, co maturzyści koniecznie powinni teraz jeść. Bardzo mi ten temat odpowiadał, jestem za ciastem w każdej postaci, czekoladę też lubię. Ale najbardziej ucieszył mnie wieczorny grill, na który zostali zaproszeni także sąsiedzi. Więc znowu żarty, znowu wiadomy temat. Ale nie słuchałam szczegółów, gdyż skupiłam się na obserwacjach, czy komuś nie upadnie kiełbaska lub kawałek karczku. Pies w takich sytuacjach jest niezawodny. Cześć Astra