Nazwę wybrali w 2012 roku kibice podczas internetowego głosowania. Brazuca to termin używany w slangu, którym w żartobliwym tonie Brazylijczycy określają samych siebie.

Piłka ta jest najbardziej sprawdzoną w historii mundialu. W testach, które trwały ponad dwa i pół roku, wzięło udział 600 zawodników i 30 drużyn z 10 krajów na trzech kontynentach. By poprawić przyczepność, stabilność i aerodynamikę zdecydowano się "złożyć" ją zaledwie z sześciu paneli-łatek i zmieniono strukturę powierzchni.

Na przykładzie piłek przygotowywanych na potrzeby mundiali widać technologiczny postęp. W pierwszych mistrzostwach świata, w 1930 roku w Urugwaju, grano piłką skórzaną, która była wypełniona dętką.
Skórzana piłka używana była także w chilijskich MŚ w 1962 r. Dla wielu kibiców była wówczas bezimienna. Ot, piłka do gry.

W 1970 r. organizatorzy mundialu postanowili pozbawić ją anonimowości. Pojawiła się nazwa Telstar, a zszyta 32 szwami piłka stała się bardziej widoczna - za sprawą wymogów telewizji. Na mundialu w Niemczech w 1974 roku drużyny miały do dyspozycji dwie piłki - biało-czarnego Telstara i białą wersję Telstar Chile.

W 1978 roku w Argentynie nie mogło być innej piłki niż Tango. Była od poprzedniczek bardziej odporna na wodę, a jej wizualną oprawę stanowiło 20 trójkątów wpisanych w 12 kół. Tango Espana w 1982 roku - to zmodernizowany model piłki argentyńskiej, jednak jeszcze bardziej wodoodporny. Meksyk w 1986 roku dysponował piłką Azteca, ze względu na specyfikę geograficzną kraju, po raz pierwszy wyprodukowaną z tworzyw syntetycznych. Miała być bardziej przydatna do gry na znacznych wysokościach, jeszcze bardziej odporna na wodę.

W 1990 roku Włosi postawili na czarny poliuretan, nakładany warstwami. Questra to piłka, jaką grano w 1994 roku na stadionach USA, szybsza i podobno ułatwiająca kontrolę poczynań gracza. Cztery lata później syntetyczna pianka pozwoliła Francuzom na posługiwanie się wielokolorową piłką o oczywistej nazwie Tricolore. Podczas MŚ w Korei Płd. i Japonii spotkania rozgrywano piłką Fevernova, w porównaniu z poprzednią wzbogaconą w produkcji nowymi technologiami.

Osiem lat temu w Niemczech przyszedł czas "ducha drużyny", czyli Teamgeist. Ma być produktem najnowszej generacji. To piłka, która po raz pierwszy została pozbawiona szwów, a organizatorzy mistrzostw chwalili się, że jest "najbardziej okrągłą piłką świata".

Kolorystyka piłki - biało-czarna - związana była z barwami reprezentacji Niemiec, zaś dodatkowy kolor złoty - na finał - odnosił się do 18-karatowego Pucharu Świata, o który walczą uczestnicy mundialu. Na piłce umieszczono elementy w kształcie śmigła i turbiny. Po raz pierwszy w historii zastosowano w niej nowatorską konfigurację 14, a nie ponad 30 paneli, co pozwoliło na uzyskanie niespotykanej wcześniej gładkości i idealnej kulistości piłki.

Cztery lata temu uczestnicy MŚ kopali Jabulani. Składała się tylko z ośmiu "łatek", ale za to było na niej aż 11 kolorów, inspirowanych barwami RPA. Tyle wykorzystanych barw symbolizuje też skład futbolowej drużyny, ale także liczbę oficjalnych języków używanych w kraju-gospodarzu poprzedniego mundialu oraz afrykańskich społeczności zamieszkujących ten kraj.

Nazwy piłek używanych w Mistrzostwach Świata od 1970 roku:

1970, Meksyk - Telstar
1974, RFN - Telstar
1978, Meksyk - Tango
1982, Hiszpania - Tango
1986, Meksyk - Azteca
1990, Włochy - Etrusco Unico
1994, USA - Questra
1998, Francja - Tricolore
2002, Japonia/Korea Płd. - Fevernova
2006, Niemcy - Teamgeist
2010, RPA - Jabulani
2014, Brazylia - Brazuca