O co chodzi w życiu?
Piszę, bo nie za bardzo wiem, o co chodzi w życiu. Świat jest piękny, tu jest tyle genialnych rzeczy, mamy pyszne jedzenie, muzykę, cudowne miejsca, a z drugiej strony nie powinniśmy z tego korzystać. Na jakiejś konferencji ktoś tam mówił, że Bóg jest radosny, że jak idziemy na bal, możemy Go prosić o znalezienie ładnej sukienki itd. Ale z drugiej strony, czy nie lepiej by było oddać pieniądze za sukienkę na biednych? A jednak Bóg był na weselu w Kanie Galilejskiej, bawił się z ludźmi, pił wino. Co więc mamy robić? Żyć szczęśliwie, czy rezygnować z tego na rzecz innych? Licealistka
Problem w tym, że chyba jeszcze nie czujesz, jakie jest Twoje powołanie, jaką drogę życiową wybierasz. Bo różne drogi prowadzą do Boga- proste, krzywe, dookolne i nie można powiedzieć, że jedna jest dobra, a druga zła. Mamy różne charyzmaty, więc ktoś będzie się dobrze czuł oddając wiele innym, a ktoś wcale tego nie musi robić. Problem w tym, by rozpoznać swoją drogę. Z listu wynika, że się miotasz i nie wiesz. Nie zostaje Ci nic innego, jak obserwować ludzi, analizować ich zachowanie, czytać o różnych osobach wielkiego ducha, pomyśleć, czy to może coś dla Ciebie, czy raczej nie. Spójrz na 3 kolejnych papieży, a wszyscy byli, są wybitni, chociaż każdy inny. Jan Paweł II wykorzystał swój niezwykły talent aktorski, medialny, sportowy- by wprowadzić nowy styl papiestwa- człowieka podróżującego i przemawiającego do tłumów. Ile było krytyki, że pielgrzymki kosztują, że np. jego wyjazdy na narty kosztują, jego pływalnia kosztuje. A on się śmiał, twierdził, że tego potrzebuje, by mieć siły psychiczne i fizyczne. Benedykt XVI to droga naukowca, człowieka cichego, bardzo mądrego. Jego wielki dorobek dopiero teraz zgłębiają i dziwią się, jaki mądry. Franciszek, który zajmuje się sprawami prostymi, ciągle krytykuje plotki, obmowę, nie chce mieszkania w pałacu, odrzucił tradycyjne stroje, jest bardzo radykalny i jeszcze wiele razy zadziwi, wskazuje nam nową drogę współczesnego chrześcijanina. Najgorsze co może być, to wybrać coś i potem użalać sie nad sobą, wpadając jednocześnie w pychę. Przeczytałam uwagi znanej osoby należącej do Odnowy w Duchu Świętym. Przyznała, że nie potrafi pościć. Bo gdy pości, to przez cały dzień tylko o tym myśli, tylko na tym się skupia, zaczyna się niebezpiecznie zachwycać sobą, swoją ofiarą. Mamy prawo do przyjemności, tylko samo pojęcie brzmi dla różnie dla różnych osób. Dla jednych post jest sprawą oczywistą, tak służą ludziom, ale są też inni, którzy mogą korzystać pełnymi garściami z życia i w zupełnie inny sposób głosić Dobrą Nowinę. Jedni i drudzy nie widzą w tym nic nadzwyczajnego. Niektóre opowieści biblijne nie są ze sobą sprzeczne, tylko pokazują różnorodność dróg, którymi można iść do Boga. Ty stoisz teraz na progu gniazda rodzinnego i niespokojnie wyszukujesz swojej drogi. Twoje wątpliwości dowodzą, że jesteś fantastyczną osobą.
Zadaj pytanie:
