Zmęczenie przyjaźnią

Mamie powiedz o tym prosto i bezpośrednio. Przyjaźń to coś, do czego nie można nikogo zmuszać. A właśnie wieku dorastania często czujemy, że potrzebujemy zmian, albo, że nasze drogi zupełnie się rozchodzą. Tak było, jest i będzie. Dlatego mamie powiedz, by Cię nie umawiała z przyjaciółką, wyjaśnij, że tak właśnie czujesz, jak mi napisałaś. Jednak nie zrywaj przyjaźni, bo to jest bardzo dziecinne zachowanie. Po prostu się od niej odsuwaj. Mów, że nie masz ochoty na spotkania, unikaj  jej. W czasie rozmów mów    swoje zdanie. I zawsze podkreślaj, że oto kolejnasprawa, w której się różnicie. Od przyjaciółki możesz się odsuwać, nie spędzaj z nią czasu, nie zwierzaj się. Ale nie mów jej nic przykrego, nie kłoć się. Zapewniam Cię, że dziewczynom bardzo często zdarza się coś takiego, że przez jakiś czas kompletnie nie rozumieją się z jedną koleżanką, ale po kilku miesiącach to mija. Poza tym przyjaźń to nie małżeństwo, które jest sakramentem. Przyjaźń ulega raz ochłodzeniu, to znów ociepleniu. Można mieć w życiu
bardzo, bardzo wielu przyjaciół. Nie jest dobrze, gdy dwie dziewczynki stają się nierozłączne, nikogo do siebie nie dopuszczają, wszędzie są razem. O wiele lepiej jest tworzyć dużą grupę radosnych koleżanek, które raz się lubią mniej, raz więcej. Bywa, że dwie dziewczyny przyjaźnią się latami. Może mama coś takiego przeżyła i życzy Tobie, byś też tak miała. Ale to musi wypływać z Waszej potrzeby, a Ty teraz takiej potrzeby nie masz/.  Zapytaj mamę, czy babcia jej wybierała przyjaciółki. Wyjaśnij, czym się
różnicie, mama powinna Cię zrozumieć, bo jej na Tobie zależy i sama była kiedyś nastolatką.

Zadaj pytanie:

korepetycje@malygosc.pl