Metoda małych kroków
Trudno mi powiedzieć swoje zdanie. Śmieję się, gdy inni się śmieją, chociaż mnie to nie śmieszy, potakuję, chociaż się z tym nie zgadzam. Tak bym chciała być bardziej odważna, bo sama się męczę z tym, jaka jestem Licealistka
Polecam metodę bardzo małych kroków. A najważniejsze, to uwierzyć w siebie. Jesteś jaka jesteś- jedyna,
niepowtarzalna, wartościowa. Inni mogą to dostrzegać albo nie. Natomiast Ty masz być tego pewna.
Podejrzewam, że jesteś raczej delikatna, starasz się być miła dla wszystkich. Zadawaj sobie bardzo małe zadania na kolejne tygodnie. Np w tym tygodniu, jeśli coś Cię nie śmieszy, to uśmiechaj się tylko
bardzo, bardzo lekko, nie mocno. W innym tygodniu gdy ktoś mówi jakąś opinię, to np zastanawiaj się i mów,
że jakoś Cię to nie przekonuje. Twoje problemy wynikają z delikatności i niepewności. Skupiaj się więc na
swoich mocnych stronach, myśl sporo o swoich zaletach, zdolnościach, myśl pozytywnie, by nie przejmować się tak bardzo innymi.
Prawidłowa postawa jest taka, że jeśli inni Cię odrzucają, Ty wzruszasz ramionami i myślisz, że to głuptaski, skoro się na Tobie nie poznali. Pamiętaj, że rówieśnicy tak mniej więcej wyczuwają, że ktoś tylko udaje.
Pamiętaj, że nie muszą Cię wszyscy bardzo lubić. Dlatego czasami się odsuwaj, czasami wzruszaj ramionami, czasami nie zabieraj głosu, jeśli nie potrafisz zaprotestować. Twoje cechy są bardzo cenne w brutalnym świecie, niektóre zawody potrzebują bardziej wrażliwych ludzi.
zadaj pytanie...
