Było dwóch Ewaldów: Biały i Czarny. Przydomki swe otrzymali za sprawą odmiennego koloru włosów.
Pod koniec VII w. wyruszyli oni z Anglii by głosić Dobrą Nowinę. Swoją misję mieli prowadzić od Fryzji po dolny brzeg rzeki Lippe, która jest prawym dopływem Renu.
Na ich nieszczęście ludzie do których przybyli, utożsamiali ich ze znienawidzonymi Frankami.
Oboje ponieśli męczeńską śmierć. Ewald Biały zginął od miecza. Ewalda Czarnego poddano torturom, a następnie żywcem poćwiartowano.
Stało się to, prawdopodobnie, pomiędzy 690 a 696 r.
Ciała misjonarzy wrzucono do Renu, a kiedy zostały odnalezione, Pepin z Heristalu - pierwszy majordom Austrazji, z rodu Karolingów - wydał rozkaz, aby relikwie męczenników zostały przeniesione do świątyni św. Klemensa w Kolonii.
Lud czci ich obecnie jako patronów Westfalii.